پیامد های کم توجهی به مرمت آثار تاریخی کشور و چالش های باز زنده سازی آن در معماری معاصر ایران

پیامد های کم توجهی به مرمت آثار تاریخی کشور و چالش های باز زنده سازی آن در معماری معاصر ایران

در گوشه و کنار میهن عزیزمان ایران و در اغلب شهر ها و روستا ها ی آن شاهد آثار تاریخی بجای مانده از گذشته هستیم که اغلب قدمت طولانی دارند و به دلایل مختلف، برخی تخریب شده و تعدادی نیز در حال ویران شدن است چه بصورت عمد و یا متاثر ازگذر زمان. اگر چه در چند دهه اخیر با تلاش دست اندر کاران، بعضی از این گنجینه ها ی ارزشمند مرمت و باز سازی گردیده، مع الاوصف بنظر می رسد روند فعلی با عنایت به گستردگی آثار موجود که سال های سال به حال خود رها شده نا کافی باشد. و کماکان شاهد و ناظر مخروبه های آثار گرانبها بهمراه فراموشی و پاک شدن خاطرات گذشته باشیم که بخش مهمی از فرهنگ و اصالت ما را در دل خود دارد. و چون به اهمییت آن ها واقف نیستیم نتایج مطلوبی هم در این راستا عایدمان نمی شود. بعلاوه، خواسته و یا ناخواسته نسل های بعدی که فرزندان خود ما هستند را از دیدن چنین میراث گرانبهایی محروم می سازیم در نتیجه به علت نا آشنایی آن ها و هم چنین عدم مشاهده ابنیه ها ی تاریخی، چندان میل و رغبتی هم برای کند وکاو در این وادی از خود نشان نمی دهند. در این پژوهش سعی گردیده ضمن اشاره به دو نمونه از بناهای تاریخی نیمه ویران شده در شهر شاهین و ارائه راهکار ی در جهت سرعت بخشیدن به چالش و معضل موجود در مرمت آثار تاریخی در کشور پرداخته شود که بدون شک، دغدغه همه ی دلسوزان و علاقه مندان به حفاظت از میراث فرهنگی کشور خواهد بود.