فضای بازی به مثابه ابزاری در جهت رشد شخصیت کودک درون گرا

فضای بازی به مثابه ابزاری در جهت رشد شخصیت کودک درونگرا

افراد درون گرا، کسانی هستند که توجه، علایق و دغدغه هایشان به احساسات، افکار و دنیای درونیشان معطوف است. مطالعات علمی نشان دادهاند که ویژگی های رفتاری درون گرایی و برون گرایی بسیار متأثر از عوامل ژنتیکی است اما تربیت و پرورش کودکان نیز به همان اندازه اهمیت دارد. از سوی دیگر فرهنگ یک جامعه در زمینه ارزش های درون گرایی و برون گرایی بسیار مؤثر است در حالی که در جامعه معاصر رفتارهای برون گرایی ارزشمند به حساب می آیند و در بیش تر موارد دیده می شود که ویژگی درونگرایی با خجالت، انزوا و گوشه گیری اشتباه برداشت می شود. توجه به ویژگی های فضایی مناسب برای افراد درون گرا از مواردی است که در پژوهش های حوزه برنامه ریزی و طراحی معماری کم تر مورد توجه قرار گرفته است. یکی از فعالیت های مهم برای کودکان بازی است. کودکان درونگرا با زندگی درونی غنی خود، نیاز به بازی هایی برای تعریف چگونگی تعامل با اشیاء، افراد و ایده های جدید قبل از بکارگیری آن ها در دنیای واقعی دارند. آن ها از طریق بازی می توانند ایده های خود را آزمایش کنند، مهارت های خود را گسترش دهند، تعارضات عاطفی را حل کنند، رفتارهای اجتماعی جدید را تعریف کنند و برای حل مشکلات مهارت بیایند. از این رو توجه به ویژگی های شخصیتی آن ها در طراحی فضاهای بازی نیاز به پژوهش دارد. در این مقاله با بررسی ویژگی های شخصیتی افراد درون گرا با تمرکز بر کودکان در سنین یک تا هشت سالگی به ضروریت های فضایی مربوط به فضای بازی برای این کودکان پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد شناخت محیط، تعامل با دیگران، همکاری و مدیریت روابط از اهدافی است که می توان با ایجاد شرایط مناسب بازی به آن رسید.