مکان یابی فضای سبز شهری و نقش آن در سلامت روحی شهروندان

مقاله مکان یابی فضای سبز شهری و نقش آن در سلامت روحی شهروندان

انسان موجودی طبیعت گراست و از شاخصه ها و عناصر مهم طبیعت که در چرخه حیات نقش موثری دارد، فضای سبز از همه شاخص تراست. فضاهای سبز شهری عملکرد خویش را از طریق ماهیت پویا و سیالی خود، ویژگی های اجتماعی و فرهنگی جوامع خویش را به منصه ظهور می رسانند. انسان شهرنشین که گرفتار آلودگی های صنعتی خودساخته می باشد، نیاز مبرم روحی و روانی خود را به فضای سبز هیچ گاه از دست نداده است، پس به آوردن مهم ترین شاخصه طبیعت یعنی فضای سبز به درون شهرها اقدام می نماید و این فضا را با دست خود می سازد. امروزه اهمیت و نقش فضای سبزشهری و حیات شهرها و پایداری آن ها وتاثیرات فیزیکی و طبیعی آن در سیستم شهری و بازدهی های مختلف اکولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی آن انکارناپذیراست، تا آنجاکه کاربری فضای سبز در شهرها و سرانه آن یکی از مباحث اساسی دربر نامه ریزی و مدیریت شهری تلقی می شود. هدف این مقاله تبیین اهمیت مکان یابی مناسب فضای سبز شهری و نقش آن بر سلامت روحی شهروندان می باشد. امروزه معیارهای فراوانی برای مکان گزینی فضاهای سبز پیش بینی شده اند که کلیات آن ها حاکی از واقع شدن این فضاها در نزدیکی مناطق مسکونی، مراکز آموزشی، مراکز فرهنگی، مراکز جمعیتی و دسترسی داشتن به شبکه های ارتباطی شهری می باشد که طراحان شهری به منظور تعیین مکان های مناسب برای احداث پارک ها و فضای سبز شهری از الگوسازی های محیطی در بافت های شهری استفاده می کنند. پژوهش حاضرکه براساس روش توصیفی – تحلیلی با استفاده از آمار و اطلاعات مختلف صورت گرفته است، نشان می دهد که برخلاف استانداردهای ملی و بین المللی ارائه شده برای کاربری و سرانه فضای سبز، کلانشهر تهران دراین زمینه با کمبودهایی بنیادین مواجه است.