طراحی فضای آموزشی تاثیرگذار بر کودکان اوتیستیک با رویکرد روان شناسی محیط

مقاله طراحی فضای آموزشی تاثیرگذار بر کودکان اوتیستیک با رویکرد روان شناسی محیط

با توجه به افزایش کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم در جهان و ایران و مشکلات خانواده ها برای نگهداری این گونه کودکان، ضرورت ایجاد مراکز نگهداری و آموزش ویژه بیش از پیش احساس می شود. اوتیسم به عنوان یک بیماری جسمی روحی تا حدود زیادی وابسته به شرایط محیطی بوده و طبق مطالعات صورت گرفته، محیط تاثیر بسیار زیادی در درمان این کودکان دارد و از آنجایی که کودکان اوتیستیک دارای حساسیت های ویژه ای نسبت به کودکان طبیعی هستند، ویژگی ها و نیازهای متعددی در رابطه با طراحی فضاهای آموزشی برای این کودکان وجود دارد. محیط آموزشی از لحاظ صدا، نور، رنگ، امنیت و نوع مصالح مصرفی باید متناسب با نیازهای خاص آن ها از نظر روحی روانی و در عین حال با حداقل محرک های مضر محیطی و جلوگیری از انگیزش بیش از حد طراحی شود. در این پژوهش که به روش توصیفی-تحلیلی صورت گرفته، ضمن بیان ویژگی های این کودکان به بررسی شرایط محیطی و عوامل موثر در طراحی مرکز آموزشی جهت رشد، تحریک پذیری مثبت و علاقمند ساختن این بیماران به محیط، از منظر روانشناسی محیطی پرداخته شده است.