تعامل فضای شهری و دانشگاهی عاملی برای افزایش حس تعلق به مکان در محیط های دانشگاهی

مقاله تعامل فضای شهری و دانشگاهی عاملی برای افزایش حس تعلق به مکان در محیط های دانشگاهی

در سال های اخیر با افزایش تعداد دانشگاه ها در کشور برای رفع مشکل کمبود فضای آموزشی، شاهد شکل گیری دانشگاه های زیادی در ساختمان های بسته و فاقد فضای باز و با کم ترین توجه به نیازمندی های کمی و کیفی برای طراحی بوده ایم. حال آنکه نقصان ایجادشده اثرات نامناسبی از جمله کاهش حس تعلق به مکان، سرزندگی، مشارکت در فعالیت های دانشگاهی و ... دارد، که درنهایت می تواند باعث کاهش کیفیت آموزشی این نهاد پرارزش گردد. تاکنون پژوهش هایی فراوانی جهت دستیابی به حس تعلق به مکان در حوزه های مختلف طراحی و هم چنین دانشگاه صورت گرفته؛ اما آن چه که ما در این مقایه به دنبال آن هستیم یافتن راهی جهت دستیابی به این مهم، ضمن استفاده بهینه از کایبد شهر و دانشگاه در کنار یکدیگر و در تعامل با هم است. در این راستا سعی بر آن شد که ابتدا به لزوم تعامل فضای شهری و دانشگاهی بر پایه مرور متون و اسناد مرتبط در این زمینه از دیدگاه صاحبنظران پرداخته شود. سپس با توجه به عوامل مؤثر در ایجاد حس مکان و ارتباط آن با نظریات ارائه شده پیرامون تعامل شهر و دانشگاه به تبیین مدلی از طراحی محیط های دانشگاهی جهت افزایش حس تعلق به مکان دانشجویان و تأثیرات مثبت آن باشیم.