بررسی رفتار لرزه ای ساختمان های بلندمرتبه نامنظم فولادی با استفاده از جداگرهای هسته سربی تحت زلزله های حوزه نزدیک گسل

مقاله بررسی رفتار لرزه ای ساختمان های بلندمرتبه نامنظم فولادی با استفاده از جداگرهای هسته سربی تحت زلزله های حوزه نزدیک گسل

قرار گرفتن سازه ها در حوزه نزدیک گسل تاثیرات قابل توجهی بر مقدار اثرات زلزله بر سازه ها داشته و پاسخ های لرزه ای سازه ها را تحت تاثیر قرار می دهد. مفهوم جداسازی لرزه ای بسیار ساده است: سیستم جداساز، با سختی افقی پایینی که بین سازه و پی ایجاد می کند، ساختمان یا سازه را از مولفه های افقی حرکت زمین جدا می سازد. این عمل، سیستمی را به وجود می آورد که فرکانس پایه آن بسیار پایین تر از فرکانس های غالب زمین لرزه و نیز فرکانس پایه همان ساختمان با اتصال گیر دارد می باشد. مطالعات رحیم زاده نشان داد که، در نخستین مود دینامیکی سازه جداسازی شده، تغییر شکل فقط در سیستم جداساز بوجود می آید و روسازه از هر نظر صلب است. مودهای بالاتر که باعث تغییر شکل در سازه می شوند بر مود اول و در نتیجه حرکت زمین عمود اند. این مودهای بالا در حرکت تأثیر ندارند و بالتبع انرژی زلزله در این مودهای بالا به سازه منتقل نمی گردد. سیستم جداسازی انرژی زمین لرزه را جذب نمی کند، بلکه با استفاده از ویژگی های رفتار دینامیکی سیستم منحرف می سازد؛ این اثر ارتباطی به میرایی سیستم ندارد، اما برای جلوگیری از وقوع پدیده تشدید احتمالی در محدوده فرکانسی برابر فرکانس ارتعاشی سیستم جداساز مقدار مشخصی میرایی، مفید و ضروری می باشد. سیستم جداساز لرزه ای به علت داشتن خاصیت میرایی هیسترزیس بخشی از انرژی ناشی از زمین لرزه را در فرایند زمانی جذب و مستهلک می کند. بالشتک ها که دارای زمان تناوب بزرگی می باشند، از پریودهای حاوی انرژی زمین فاصله گرفته و از عمل تشدید در ارتعاش ساختمان جلوگیری می نمایند.