بررسی مبانی محاسباتی ارتباط رفتار سدهای خاکی با زلزله ها

مقاله بررسی مبانی محاسباتی ارتباط رفتار سدهای خاکی با زلزله ها

 هر چند برای استفاده در روش های شبه استاتیک یا شبه دینامیک اطلاعات مربوط به بزرگی، شدت و شتاب زلزله کافی است و در وضعیت اندکی پیشرفته تر، و با در دست بودن تغییرات شتاب در امتداد قائم سد و نیز چگونگی استهلاک یا تقویت در شالوده سد می توان پایداری بدنه سد را تحلیل نموده و به یک مقدار از ضریب اطمینان دست یافت، ولی واقعیت پذیرفته شده این است که آن چه عملاً و به صورت واقعی رفتار سد را تعیین می کند فقط شتاب ماکزیمم یا چگونگی توزیع آن در ارتفاع سد نیست، بلکه طیف زمانی ارتعاش های حاصل از زلزله است که در طول، عرض و ارتفاع سد تاثیرگذار است و مهم تر آن است که نه تنها ضربه های امواج از نقطه ای از جسم سد شرایطی را به وجود می آورد که برای رسیدن موج بعدی متفاوت از شرایط قبل وقوع زلزله است بلکه کلیه مشخصات فیزیکی و مکانیکی خاک نیز ممکن است در اثر هر کدام از ضربه ها اندکی تغییر کرده باشد و در حقیقت هر ضربه ای با مشخصات جدیدی نسبت به شرایط ضربه قبل روبه رو باشد. بنابراین در یک بررسی دقیق و واقع گرانه، انتظار می رود که همه تغییرات حاصل از عملکرد امواج زلزله در محاسبات منظور گردند. از طرف دیگر رفتار سد خاکی قبل از گسیختگی یا لغزش بعضی قسمت های آن با شرایطی که در مرحله لغزش بخش هایی از آن پدید می آید دو وضعیت متفاوت است. نشست های خاکی پدیده ای است که ممکن است ضمن ساخت و هم بعد از آن و هم به علت های مختلف، از قبیل وزن سد، نشست، تحکیمی، زلزله در اثر زه و عوامل مختلف دیگر پدید آید. نشست اختلافی موجب ترک خوردگی می شود. از این رو لازمست هر چه بیش تر از عوامل موثر در نشست اختلافی کاسته شود و راه های مقاومت در برابر ترک خوردگی افزوده گردد.