بررسی جزئیات نمای ساختمانی در دوره پهلوی

مقاله بررسی جزئیات نمای ساختمانی در دوره پهلوی

معماری ایرانی در دوره معاصر تحت تاثیر عوامل متعددی از جمله تغییر روش های ساختمانی سنتی به مدرن، به طور اجتناب ناپذیری تغییر شکل داده و از درونگرایی سنتی به برونگرایی مدرنیستی سوق پیدا کرده است. یکی از مهم ترین اجزاء ساختمان های مدرن، نماهای اصلی آن ها از طرف خیابان ها و معابر شهریست و از در کنار هم قرار گرفتن نمای ساختمان های مختلف، سیمای کالبدی و منظر شهرها شکل می گیرند. در دوره پهلوی، روند معماری با نوآوری های بسیار فراوان در بناها، ایجاد شد. در این دوره، بناهای شایان توجهی از نظر طرح، اجرا و نماسازی های جذاب و غرور انگیز ملی در تهران و شهرهای بزرگ ایران در سبکی نو احداث گردید. تراس های رو به خیابان و معابر، پنجره های ردیفی و پخ های منحصربه فرد در دو نبش ها و همچنین پیش آمدگی های مکعبی و استوانه های در نما و هم چنین استفاده از مصالح سیمانی در نما از خصوصیات نهضت معماری مدرن معاصر ایران در این سال ها است. در این مقاله خصوصیات معماری دوره پهلوی اول و دوم و تزئینات بکارگرفته در نماهای آن ها به صورت اجمالی تشریح و تنوع مصالح بکار رفته در نما و نیز المان های مورد توجه بررسی می گردد. در نهایت به عنوان نتیجه گیری ضمن بررسی خصوصیات، تکنیک ها و فرم های گوناگون نماسازی در دوره پهلوی، پیشنهاداتی در خصوص نماسازی شهری مطابق با زیباسازی بصری ارائه شده است. روش تحقیق در این مقاله به صورت علمی – مروری (کتابخانه ای) با استفاده از منابع کتاب، مقالات علمی و پژوهشی، و اینترنت بوده است.