بازتعریف فضاهای دوگانه خصوصی و عمومی در معماری مسکونی با هدف ارتقاء مهارت های اجتماعی خانم ها

مقاله بازتعریف فضاهای دوگانه خصوصی و عمومی در معماری مسکونی با هدف ارتقاء مهارت های اجتماعی خانم ها

با توجه به برابری جنسیتی به عنوان اولویت جهانی، ما باید آن چه می توانیم برای از بین بردن تبعیض جنسیتی که بسیاری از زنان را از زندگی مولد و کاملی که شایسته آن هستند باز می دارد و مانع جریان توسعه می شود، انجام دهیم. بسیاری از سازمان ها و گروه هایی که برابری جنسیتی در رأس فعالیتهای آن ها قرار دارد، با این فرض شروع می کنند که مناسب ترین راه انجام این کار، توانمندسازی زنان است تا بتوانند بر محدودیت های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی غلبه کنند، با روابط قدرت موجود مقابله کنند، و حقوق انسانی خود را بشناسند. توانمندسازی مؤلفه هایی دارد که دستیابی به آن ها نیازمند کسب و ارتقاء مهارت های اجتماعی است. مهارت های اجتماعی مثل هر رفتار دیگری، از طریق مجموعه ای از تعاملات بین فرد با محیط ارتقاء می یابند. در معماری مسکونی، تفکیک فضا به دو حوزه خصوصی و عمومی و کلیشه ای که حوزه عمومی را مردانه و حوزه خصوصی را زنانه تلقی می کند، موجب کاهش میزان تعامل زنان با محیط و در نتیجه عدم رشد مهارت های اجتماعی آن ها شده است. اما امروزه تقسیم بندی دوگانه عمومی/خصوصی و جنسیتی شدن آن ها، به تدریج در حال محو شدن است و از مرزهای هم تجاوز کرده اند، و نیازهای جدیدی بوجود آمده اند که تحولی نو را می طلبد، بخصوص تحولی اساسی در ساختار فیزیکی فضا. از آنجا که معماری میتواند منجر به تقویت مفاهیم اجتماعی و الگوهای رفتاری شود و با توجه به این که در پروژه های معماری برخلاف پژوهش های اجتماعی، هدف از بین بردن سیستم های ظالمانه نیست، بلکه در عوض کار کردن روی راه حل هایی است که می تواند به توانمندسازی گروه های مختلف کمک کند، بنابراین با تعریف ساختار جدیدی برای فضای عمومی و خصوصی در معماری مجموعه های مسکونی، میتوان شرایطی فراهم کرد که منجر به افزایش حضور خانم ها در فضاهای عمومی و گسترش دامنه تعاملات آن ها با محیط شود که درنتیجه مهارت های اجتماعی آن ها ارتقاء می یابد و به توانمندسازی آن ها کمک می کند.