نقش هندسه سائق مکان در ارتقاء کیفیت آموزش معماری (براساس دیدگاه یادگیری مبتنی بر مغز)

مقاله نقش هندسه سائق مکان در ارتقاء کیفیت آموزش معماری (براساس دیدگاه یادگیری مبتنی بر مغز)

این مقاله منتج از پژوهشی است هدفمند در جهت بررسی نقش هندسه سائق مکان آموزش در بهبود آموزش معماری، براساس دیدگاه یادگیری مبتنی بر مغز. فضاهای آموزشی یکی از حوزه های معماری محیطی است که نقش عمده ای را در جامعه ایفاء می نماید و از مهم ترین مواردی که در ارتباط با نظام آموزش و تطبیق آن با تئوری های جدید در بحث آموزش وجود دارد، ارتباط و همخوانی آن با شیوه یادگیری مبتنی بر مغز است. در نظام نوین آموزش به دلیل نقشی که آموزش، روی ذهنیت و تمدن سازی هر جامعه دارد، در بخش معماری مکان های آموزش، با استفاده از از فنون مهندسی، سعی در "تقویت سائق مکان" به عنوان یکی از مهمترین ارکان آموزش دارند. مقاله حاضر تلاشی است در جهتِ مطالعه بر شیوه های تقویت سائق مکان آموزش معماری و بیان نقش هندسه سائق مکان در ارتقاء آموزش معماری. سوال طرح شده این است: براساس دیدگاه یادگیری مبتنی بر مغز، در جهت ارتقاء کیفیت آموزش معماری، آیا توجه به "هندسه سائق مکان" می تواند تأثیرگذار باشد؟ در این پژوهش با مبنا قراردادن عامل"معماری مکان های آموزشی" در نظام نوین آموزش و تطبیق آن با آموزش های عملی در نظام سنتی آموزش معماری، و نمایان شدن نقش محیط عینی در آموزش معماری، هدف آن است تا رابطه بین هندسه و سائق مکان در جهت شناخت ویژگی های مثبت به کارگیری هندسه در کالبد مکان آموزش، بر اساس نظریه یادگیری مبتنی بر مغز ارزیابی شود. بر اساس فرضیه پژوهش مبنی بر وجود ارتباط میان هندسه و سائق مکان از طریق قیاس و انطباق خروجی ها برهم، ضمن اثبات فرضیه پژوهش، نشان می دهد که علاوه بر تئوری های نظری که در کیفیت آموزش معماری تأثیرگذار است، هندسه به عنوان یکی از راهکارهایی در جهت تقویت سائق مکان آموزش و نحوه ادراک آن معماری نقش پر رنگی دارد.