بررسی نحوه همگرائی ضوابط معماری-شهرسازی فضاهای آموزشی با فاکتورهای روان شناسی محیطی

مقاله بررسی نحوه همگرائی ضوابط معماری-شهرسازی فضاهای آموزشی با فاکتورهای روان شناسی محیطی

یکی ازرویکردهای ضروری در طراحی معماری توجه و شناخت فاکتورها ی روانشناسی است. چرا که عدم توجه به این موضوع میتواند عواقب گسترده ای در زمینه ناهنجاری های اجتماعی بدنبال داشته باشد. این مهم در محیط های آموزشی که شکل دهنده دیدگاه ها و بنیادفکری دانش آموزان است اهمیت بیشتری می یابد. این زمینه مطالعاتی گرچه در رشته معماری تاحدودی نوپا محسوب می ردد ولی مطالعات صورت گرفته قابل توجه و تاثیر گذاربوده و دارای تاریخچه ای شایان ذکر است. همواره با گذشت زمان به حجم و کیفیت مطالعات در این زمینه افزوده شده است. علیهذا این آیتم ها و مطالعات می تواند در ساختار ضوابط معماری فضاهای آموزشی کاربرد بیش تری یافته و در برخی مواقع این دو رویکرد به انطباقی هم افزا برسد. گرچه الزامات طراحی بطور نسبی با فاکتورهای روانشناسانه همسو بنظر می رسد اما دیدگاه روانشناسانه می تواند بعنوان رویکرد نقش بیشتری ایفا نماید. در این تحقیق از یک سو به بررسی الزامات ضوابط معماری شهرسازی در فضاهای آموزشی و از سوی دیگر به فاکتورهای روانشناسی محیط پرداخته شده است. در یک بررسی تطبیقی این احکام با یکدیگر مقایسه و نقاط تفاوت و تشابه مشخص گردیده است. فصول مشترک و نیمه مشترک دسته بندی و تحلیل گردیده است. تجریه و تحلیل اطلاعات در راستای نحوه نزدیک کردن دو دیدگاه و رویکرد برای رسیدن به احکام مشترک و تامین کننده اهداف هر دو رویکرد می باشد. آن چه این پژوهش در پی آن است تلطیف محیط های کالبدی و همسازی آن با تمایلات روحی و ذهنی دانش آموزان است. به نحوی که ضوابط و رویکردهای مختلف بتوانند با هم افزائی ضمن تامین عملکردها منجر به ایجاد فضاهایی با جذابیت بیشتر و لذت بخش تر برای دانش آموزان باشند. نتیجه این تحقیق ارائه راهکارهایی برای نزدیک ساختن الزامات ضوابط معماری مدارس به رویکردها و اولویت های روان شناسانه می باشد.