آزمون و اعتبارمدل واسطه گری خودتنظیمی در ارتباط با هوش هیجانی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان مقطع متوسطه دوره دوم بندرعباس

آزمون و اعتبارمدل واسطه گری خود تنظیمی در ارتباط با هوش هیجانی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان مقطع متوسطه دوره دوم بندرعباس

این پژوهش با هدف آزمون مدل نقش واسطه گری خود تنظیمی در ارتباط با هوش هیجانی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان مقطع متوسطه دوره دوم بندرعباس انجام گرفت. روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل 1790 دانش آموز مقطع متوسطه دوره دوم بود و براساس فرمول کوکران، نمونه ای به حجم 316 نفر (138 پسر و 178 دختر) به روش خوشه ای چند مرحله ای تعیین گردید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های 1-رگه هوش هیجانی پترایدز و فارنهام (2006)، 2 - سازگاری اجتماعی سینها و سینگ (1993) و 3- خودتنظیمی زیمرمن و مارتینز-پونز (1986) استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل مسیر و همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی با داده های این پژوهش، برازش مناسبی دارد (rmseaa=0.42 ,gfi=-0.991 ,x2/df=1.560) ، خودتنظیمی در ارتباط با هوش هیجانی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان مقطع متوسطه دوره دوم بندرعباس نقش واسطه گری دارد و مولفه ی خود آگاهی هوش هیجانی به صورت مستقیم و سایر مولفه های هوش هیجانی (خوشبینی، درک، ارزیابی و مهار عواطف و هیجان های خود و دیگران و مهارت اجتماعی) به صورت غیر مستقیم، با واسطه گری خود تنظیمی در ارتباط با سازگاری اجتماعی نقش دارد و همچنین خود تنظیمی در ارتباط با مولفه های سازگاری اجتماعی بصورت مستقیم، نقش دارد.