بررسی اثربخشی آموزش روانشناسی مثبت نگر بر بهزیستی روانی مادران دارای فرزند سرطانی

بررسی اثربخشی آموزش روانشناسی مثبت نگر بر بهزیستی روانی مادران دارای فرزند سرطانی

امروزه اهمیت ارزیابی رضایت از زندگی در والدین دارای کودکان سرطانی مورد عنایت ویژه ای قرار گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی اثربخشی آموزش روانشناسی مثبت نگر بر بهزیستی روانی مادران دارای فرزند سرطانی بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روشی که دنبال می کند، نیمه آزمایشی با طرح گروه کنترل نابرابر (پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل) است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران دارای کودکان مبتلا به سرطان بود که برای درمان فرزند خود به مراکز درمانی کودکان سرطانی در شهر کرج مراجعه بودند. در پژوهش حاضر برای انتخاب نمونه و روش نمونه گیری ابتدا از مراکز درمانی کودکان سرطانی در شهر کرج، یک مرکز به صورت در دسترس انتخاب و سپس، 50 نفر از مادران دارای فرزند سرطانی به عنوان نمونه انتخاب شدند. که در نهایت پس از ریزش نمونه و در نظر گرفتن افراد داوطلب به همکاری در دو گروه آزمایش ( 15 نفر) و کنترل(15 نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامۀ بهزیستی روانی ریف جمع آوری شدند. سپس گروه آزمایش تحت آموزش روانشناسی مثبت نگر قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد، نمره کل تمام مولفه های بهزیستی روانشناختی در میان دو گروه آزمایش و کنترل دارای تفاوت معنادار بود (p<0.001) که بیان کننده این مطلب است که آموزش روانشناسی مثبت نگر بر بهزیستی روانی مادران دارای فرزند سرطانی تاثیر معناداری دارد.