بررسی تاثیر روان شناسی مثبت گرا برخشنودی درونی پایدار انسانها ازدیدگاه سلیگمن

بررسی تاثیر روان شناسی مثبت گرا برخشنودی درونی پایدار انسانها ازدیدگاه سلیگمن

پژوهش حاضر با هدف  بررسی  ارتباط  بین روان شناسی  مثبت گرا با خشنودی  درونی پایدار انسانها از دیدگاه مارتین سلیگمن  انجام شده است. روش پژوهش  توصیفی و از نوع  مطالعات هم بستگی بوده است. یافته ها: پدیده های روان شناختی مانند شادی، خوش بینی، امید، خلاقیت  و خود ناشی از تجارب مثبت ذهن است. شادکامی و خشنودی درونی از مفاهیم اصلی و بنیادی در روان شناسی  مثبت نگراست. همه ی تلاش های بالینی روان شناسی مثبت نگر معطوف به افزایش بهزیستی روانی و شادکامی است. افراد، خانواده ها و جوامع برای رسیدن به شکوفایی به افراد شاد نیاز دارند. خشنودی پایدار انسانها یا همان شادی، حالت خوب بودن ذهنی، از هیجانات مثبت و مطلوب و مجموعه ای از هیجانات (به خصوص هیجانات مثبت  ولذت  بخش)، نگرش ها (رضایت از زندگی)، عقاید (مانند عقیده به این که همه چیز خوب پیش خواهد رفت) و سایرحالت های ذهنی است. درواقع روانشناسی  مثبت نگر، مطالعه ی علمی هیجانات مثبت، صفات فردی مثبت و ساختارهایی است که این رشد را موجب میشوند.  رویکرد مثبت نگر مدعی آن است که هیجانات مثبت، توانمندی ها و داشتن معنا در زندگی، هم درمواقع  آرامش و آسایش و هم در مواجهه با سختی ها و مشکلات به افراد کمک  می کنند تا زندگی بهتری داشته باشند. و نتایج زیر از پژوهش حاضر به دست آمده اند:

1. افراد شاد، برون گرا وخوش بین اند و از امکان کنترل درونی برخوردار هستند.
2. خوش بینی تکرار عبارتهای مثبت یا تصورات برنده شدن نیست، بلکه در روش اندیشیدن افراد در مورد علت ها نهفته است.
3. افزایش هیجانات مثبت، مشغولیت، معنا و ارتقای توانمندی های افراد، نه تنها باعث کاهش مشکلات هیجانی آنها میشود، بلکه به طور مستقیم در افزایش میزان خشنودی پایدار آنها موثر است.