تحلیل مقایسه ای لف و نشر و حسن تعلیل در شعر کلاسیک کُردی و فارسی

مقاله تحلیل مقایسه ای لف و نشر و حسن تعلیل در شعر کلاسیک کُردی و فارسی

لف و نشر و حسن تعلیل از خیال انگیزترین آرایه های ادبی در بدیع معنوی هستند که دارای ارزش والای هنری هستند. هدف مقاله حاضر آن است تا با به بررسی مقایسه ای حسن تعلیل و لف و نشر در شعر کلاسیک فارسی و کردی نشان دهد که بدیع در هر دو حوزه ی ادبی مشابه هستند. وجود نکات بدیعی مشترک و مشابه در شعر و ادب فارسی و کردی، بیانگر تجربه ی مشترک شاعران کرد و فارس است، که خواسته و ناخواسته از فنون و بلاغت ادبی برای آرایش ظاهری و درونی اشعار خود بهره گرفته اند. کشف نکات ادبی مشترک می تواند سبب ایجاد زمینه مناسبی برای گسترش و تقویت همکاری علمی پژوهشگران زبان و ادبیات فارسی و زبان و ادبیات کردی باشد و زمینه مناسبی برای توسعه و گسترش روابط و تعاملات بین فرهنگی فراهم نماید. روش مقاله حاضر، کتابخانه ای و به صورت فیش برداری تهیه و تنظیم شده است. این مقاله تنها با هدف نشان دادن شباهت های بدیعی، اتحاد ساختاری آرایه های بدیعی به روش مقایسه ای صورت گرفته است. نتیجه ای که در جریان بررسی های عمیق و کلی مقایسه ای بدیع در شعر فارسی و کردی به آن رسیدیم حاکی از آن است، بدیع در هر دو حوزه ی ادبی از عوامل زیبا آفرینی در شعر شناخته شده و درست مانند هم و به یک مفهوم و محتوا انعکاس پیدا کرده اند.