گذری بر ارادت و احترام دیگر شاعران به فردوسی و یاد گرد او در کتاب ها

مقاله گذری بر ارادت و احترام دیگر شاعران به فردوسی و یاد گرد او در کتاب ها

زبان فصیح و شیرین دری که در قرن چهارم، منزوی و به کنج عزلت خزیده بود، با همت و رادمردی، خردورزی و طی 30 سال درد و رنج حکیم بزرگ ایران زمین از ورطه نابودی نجات یافت و بیش از هزار سال است که در آسمان ادب و فرهنگ این سرزمین نورافشانی می کند. بنابراین قرن های متمادی است که اهل ادب، فرهنگ و هنر در ایران و جهان از خوان گسترده گلستان زیبا و معطر حکیم توس، توشه ها برگرفته و از آن بهره ها برده اند. ده ها اثر حماسی هم چون «علی نامه» «جهانگیرنامه» و ... تحت تاثیر شاهنامه سروده شده اند. علاوه بر آن شعرا و سرایندگان بزرگی هم چون حافظ، سعدی، مولانا، سنایی، جامی، خاقانی، ناصرخسرو، مسعود سعد سلمان، ابن یمین، اوحدی مراغه ای، امیر معزی نیشابوری، اسدی طوسی، حکیم نظامی، عطایی رازی، عثمان مختاری غزنوی، خواجوی کرمانی، فتحعلی خان صبا با اثرپذیری از خداوند سخن، اشعاری سروده و خالق شاهکار جاویدان و پر ارج سخن را ستوده اند. در دو قرن اخیر نیز شعرا و سخن سرایانی هم چون میرزاده عشقی، عارف قزوینی، محمدتقی بهار، محمدحسین شهریار و نوپردازانی مانند فریدون مشیری، مهدی اخوان ثالث و ... تحت تاثیر حکیم بزرگ ایران زمین و شاهکار «مانای» او در این میدان وارد شده اند.