چگونه می توان یاد صد سال شعر خراسان را زنده نگه داشت؟

مقاله چگونه می توان یاد صد سال شعر خراسان را زنده نگه داشت؟

در این مقاله سعی شده است که مرحوم گلشن آزادی، و زحمات بی دریغ او به ادبیات خراسان به بیان در آید. سؤال چگونه می توان یاد صد سال شعر خراسان را زنده نگه داشت؟یک سوال با صنعت ایهام است. هر چند مقاله از زحمات گلشن می گوید ولی در اصل منطور نظر صدسال شعر خراسان است زیرا که این دو از هم جدا نیستند. و زندگی گلشن با صد سال شعر خراسان عجین شده است. این تحقیق، راه، را برای بیان مسئله ای می گشاید، که نیاز به پیشینه ای تقریبا مناسب دارد. این نوشتار ادبی، با شناساندن مقالات و کتاب های گلشن، و معرفی اثر بیاد ماندنی او، به نام گلشن ادب (صد سال شعر خراسان) پرداخته شده است. در این اثر به معرفی اشخاصی پرداخته شده است، که همراه سختی و مشقت او بوده اند. در این جستار با مقایسه ی تذکره گلشن با تذکره نویسان قبل و بعد او، و با به تصویر کشیدن نگاه ادبی و سیاسی شاعر، تلاش شده است، تا با کلام افرادی نام آشنا در وصف کمالات این مرد بزرگ، ثبات قدم و خط مشی مقاله را بسوی هدف، که همان زنده کردن «صدسال شعر خراسان با تذکره صدسال شعر خراسان» است را با روش تحقیق توصیفی موردی، و کتابخانه ای مورد ارزیابی و اظهار نظر قرار بگیرد، تا شاید بتواند گامی بلند برای خارج کردن نام استاد از قفسه های خاموش کتابخانه ها و جلوس این نام بر سردرِ محافل، خیابان ها و مجالسِ بزرگداشت های ادبی ایران و جهان، بردارد. دراین تحقیق با سند و مدرک ثابت کرده است، که مرحوم دکتر وحیدیان کامیار در تذکره مشهد در مورد قبر گلشن آزادی به بیراهه رفته است. فضای این جستار کوچک تر از آن است که این مرد بزرگ در آن بگنجند، ولی بناچار قلم رقصانی کرده و سخنی از روی ادب رانده است. باشد که بپذیرید.