موتیف فقر و پیامدهای آن در منظومه های داستانی بشاره الخوری

مقاله موتیف فقر و پیامدهای آن در منظومه های داستانی بشاره الخوری

منظومه های داستان باشهر الخوری معروف به اخطل صغیر، شاعر مسیحی عصر بیداری لبنان، در حقیقت، منبری برای پند و نصیحت و اعتراض بر ملت و دولت و وسیله ای برای نقد اجتماعی به شمار می آیند. بشاره در این منظومه ها گاهی با بکارگیری روش استراحام و گاه اسلوب توبیخ می کوشد همت و حمیت تمام اقشار جامعه را جهت ایجاد تحولی بنیادین در کشور، فقرزدایی، ایجاد امنیت و رعایت حقوق دیگران برانگیزاند. فقر اجتماعی و اقتصادی شاید مهم ترین موتیفی باشد که در اغلب اشعار بشاره و به ویژه منظومه های داستانی وی تجلی می کند. بشاره در این اشعار همواره خود را در کنار محرومان و فرودستان جامعه قرار می دهد. او با لحنی تند و گزنده از ثروتمندان و فرادستان عصر انتقاد کرده، آنان را "اکله لحوم البشر" و "محتکر و قوت الشعب" نامیده است. بی شکستگی، روحیه انسان دوستانه و عنایت او به مسائل حاد جامعه بود که شاعر "الوطن و الجراح" نام گرفت. بدین تصور، نوشتار حاضر بر آنست تا با تکیه بر روش تحلیلی، به بررسی موتیف فقر و پیامدهای آن در منظومه های داستانی بشاری الخوری بپردازد. و به این سوال اساسی پاسخ گوید که موتیف فقر چگونه در منظومه های داستانی شاعر به نمایش در آمده است؟ از مهم ترین نتایج این نوشتار آن است که موتیف فقر در اغلب منظومه های داستانی و اشعار اجتماعی بشاره، بامسایل مهم فلسفی مانند، قضا و قدر، جبر و اختیار یا معنا و هدف زندگی و پاک و بی آلایش زیستن استن. البته شاعر زندگی و جهان هستی را هیچگاه در لباس یک فیلسوف، عارف و یا صوفی واقعی نمی نگریست و پیرو مکتب فکری- فلسفی خاصی نبود بلکه آن را با نظریات صرفا مادی و بر اساس استدلالات عقل و منطق خود می سنجید.