بررسی فشردگی زمان در مجموعه داستان «الحصرم» از زکریا تامر

مقاله بررسی فشردگی زمان در مجموعه داستان «الحصرم» از زکریا تامر

تداوم، طول مدت روایت است و فشردگی زمان که از زیر مجموعه تداوم به حساب می آید به معنای کوتاه تر بودن زمان روایت از زمان واقعی رویداد است. این جنبه از زمان روایت باعث ایجاد شکاف در روایت می شود و از بیان جزئیات کم اهمیت خودداری می شود. مجموعه داستانی «الحصرم» از معروف ترین مجموعه های داستانی زکریا تامر داستان نویس سوری شمرده می شود. کوتاهی برخی داستان های آن در حد یک صفحه خود نشان دهنده فشردگی زمان در این مجموعه داستانی است. در این پژوهش سعی میز شود تا با روش توصیفی- تحلیلی ابتدا به توضیح فشردگی زمان از منظر ژرار ژنت پرداخته شود سپس انواع شیوه های نویسنده در به کارگیری آن استخراج و تحلیل گردد. نتایج این بررسی نشان داد که زکریا تامر با حذف جزئیات کم اهمیت، استفاده نکردن از تشبیهات و صنایع ادبی، ذکر نکردن اسم شخصیت ها و اشاره نکردن به ویژگی ها آنان و حذف فاصله زمانی شخصیت ها در انتقال از مکانی به مکان دیگر و حذف فاصله زمانی در انجام دو رخداد، به فشردگی داستان و شتاب مثبت آن کمک کرده است. هدف اصلی او از این فشرده نویسی، رساندن هدف اصلی داستان به مخاطب و درگیر نکردن او به مسائل کم اهمیت است.