پیش بینی تکانشگری و نقص توجه براساس حساسیت به تنبیه در کودکان

مقاله پیش بینی تکانشگری و نقص توجه براساس حساسیت به تنبیه در کودکان

پژوهش حاضر با پیش بینی تکانشگری و نقص توجه در کودکان بر اساس حساسیت به تنبیه صورت پذیرفت. بدین منظور از بین جامعه آماری دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر تبریز در سال تحصیلی 97 - 98 تعداد 151 نفر دانش آموز به صورت تصادفی خوشه ای چندمرحله ای بعنوان گروه نمونه انتخاب شدند و ابزارها مربوطه را تکمیل کردند. طرح پژوهشی حاضر از جمله طرح های توصیفی بود که به روش همبستگی انجام پذیرفت. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش آزمون خطرپذیری بادکنکی (bart) و آزمون رایانه ای عملکرد پیوسته برای سنجش توجه (cpt) بود. داد های پژوهش بعد از جمع آوری با استفاده از spss-21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش حاکی از این بود که بین حساسیت به تنبیه با تکانشگری و نقص توجه رابطه معکوس و معنی دار وجود دارد. نتیجه اینکه حساسیت بالا به تنبیه باعث می شود ارگانیسم دچار اضطراب، عدم فعالیت، بازداری رفتاری شود که بر خلاف تکانشگری در سیستم فعال ساز رفتاری، او را به سوی کناره گیری منعفلانه سوق می دهد. همچنین نشانه های تنبیه، نشانه های شرطی فقدان پاداش، محرک های جدید و محرک های ترس آور شرطی با ورود به سیستم بازداری رفتاری موجب می شود ارگانیسم نسبت به محیط توجه بیشتری کند.