نقش پیش آمادگی ژنتیک در شکل گیری شرطی کلاسیک در گونه های حیوانی متفاوت

مقاله نقش پیش آمادگی ژنتیک در شکل گیری شرطی کلاسیک در گونه های حیوانی متفاوت

براساس مطالعات متعدد، سپرده ارثی ارگانیسم در سرعت شرطی شدن آنها در فرایند یادگیری تاثیر بسزایی دارد. در این راستا، هدف اصلی این پژوهش نقش سپرده ارثی در سرعت شرطی شدن کلاسیک سه گونه متفاوت بود. جامعه آماری پژوهش شامل گونه های سگ، گربه و موش آزمایشگاهی بود. به روش در دسترس، از هر گونه تعداد یک آزمودنی انتخاب شد. مطابق با آزمایش اصلی پاولف با رعایت شرایط ثابت برای هر سه آزمودنی، ابتدا زنگی به صدا در آمد (cs) و دو ثانیه بعد به هر کدام از آزمودنی ها تکه گوشتی داده شد.(ucs)  آزمایش تا زمانی ادامه یافت که با قطع ارائه گوشت، ارائه بدون گوشت زنگ به تنهایی قادر به ترشح بزاق در آزمودنی ها باشد. مطالعه نشان داد که در گونه های سه گانه تعداد دفعات همایندی لازم برای شرطی شدن متفاوت است. در این آزمایش، آزمودنی سگ پس از 5 بار، آزمودنی گربه پس از 9 بار و آزمودنی موش پس از 7 بار در مقابل زنگ شرطی شده و بدون ارائه گوشت بزاق ترشح کردند. برای تبیین این نتیجه بر اساس دیدگاه سلیگمن می توان بیان کرد که جایگاه هر گونه در پیوستار از پیش آمادگی- عدم از پیش آمادگی مشخص می نماید که سرعت شرطی شدن آنها در برابر محرک ها، ابتدا خنثی و سپس شرطی چگونه باشد.نتیجه اینکه در آزمایش های مربوط به شرطی کلاسیک، تعیین سطح از پیش آمادگی ارگانیسم بسیار ضروری است.