شناسایی اختلال های روان شناختی بر اساس داده های موجود در محیط های مجازی با استفاده از یادگیری ماشین

مقاله شناسایی اختلال های روان شناختی بر اساس داده های موجود در محیط های مجازی با استفاده از  یادگیری ماشین

اختلال های روان شناختی یکی از معضلات حائز اهمیت در جوامع امروزی محسوب می شوند و تشخیص زودهنگام این بیماری ها می تواند در دریافت درمان های حرفه ای به موقع و بهبود کیفیت زندگی این بیماران اهمیت داشته باشد. اخیراً پژوهش هایی در راستای به کارگیری شبکه های اجتماعی به عنوان ابزاری جدید در شناسایی اختلال های روانی صورت گرفته است. به دلیل گسترش روزافزون فضاهای مجازی و کاربردهای گسترده ای که کاربران از این نوع شبکه های اطلاعاتی دارند، افراد تمایل بیشتری در اشتراک گذاری علایق، احساسات و روال روزمره زندگی خود در شبکه هایی مانند اینستاگرام، توییتر، فیس بوک و غیره دارند. به نظر می رسد در شبکه های اجتماعی بتوان از گزارش های طولی افراد در مورد وقایع زندگی شان نظیر ازدواج، به دنیا آمدن فرزند، از دست دادن شغل، طلاق، وقایع ناخوشایند و غیره به عنوان شواهد اولیه آشکار کننده مشکلات روانی یا رفتاری پنهان استفاده کرد. بر اساس این نگرش تعدادی از پژوهشگران گام هایی جهت پیش بینی برخی از مشکلات روانی ازجمله افسردگی، تمایل به خودکشی، اختلال دوقطبی، اضطراب و غیره بر اساس داده های شبکه های اجتماعی با استفاده از هوش مصنوعی برداشته اند؛ بنابراین به دلیل پیچیدگی شناسایی اختلال های روانی با استفاده از روش های رایج و همچنین افزایش دقت پیش بینی ها، محققان از شاخه های مرتبط با حوزه هوش مصنوعی نظیر یادگیری ماشین استفاده نموده اند تا از این طریق کاربرانی را که نیازمند کمک های روان شناختی هستند شناسایی کنند. این مقاله به روش مرور نظام مند مبتنی بر پریسما به بررسی مقاله ها در حوزه سلامت روان از طریق جستجوی کلید واژه های اصلی تشخیص و پیش بینی اختلال های روانی در ترکیب با واژه های یادگیری ماشین و فضای مجازی بدون در نظر گرفتن سال انتشار آن ها می پردازد. به نظر می رسد روانشناسی محاسباتی مبتنی بر روش های یادگیری ماشین بتواند به شناسایی به موقع و انتخاب درمان های مؤثرتر اختلال های روانی در کاربران شبکه های اجتماعی کمک نماید. البته با وجود پیشرفت هایی که در این حیطه صورت گرفته اشکالاتی نیز به این روش ها وارد است که می توان به مسائل اخلاقی ناشی از شکستن حریم خصوصی افراد و همچنین پیچیدگی و دخالت عوامل متعدد در تشخیص اختلال ها اشاره نمود؛ بنابراین لازم به ذکر است که این روش ها نیازمند توسعه و رشد بیشتری است و در آینده با پیشرفت این حیطه، محققان قادر خواهند بود به بررسی و پیش بینی دقیق تر اختلالات کاربران فضا های مجازی در مقیاس های بزرگ تر بپردازند.