نقد سیستمی (روانشناختی– جامعه شناختی-تاریخی) بررویکرد دپرسیو ، سادود - مازوخیستی ، سوررئالیستی هدایت دربوف کور و کافکا درمسخ

مقاله نقد سیستمی (روانشناختی– جامعه شناختی-تاریخی) بررویکرد دپرسیو ، سادود - مازوخیستی ، سوررئالیستی  هدایت  دربوف کور و کافکا درمسخ

بوف کور هدایت، رمانی به سبک فرا واقع گرایانه، طی تک گویی های راوی داستانی خلق شده است که دچارتوهمات وپندارهای روانی دپرسیو، سادو-مازوخیستی وسوررئالیستی است. بوف کور، رمان واره ای روانکاوانه است که تیپ شخصیتی راوی داستان، تجانسی فرافکنانه و همسویی شخصیتی باخود راوی دارد. رمان واره مسخ، اثرفرانتس کافکادرباره گرگوارسامسا، جوانی می باشد که طی دگردیسی به حشره ای وحشتناک تبدیل می گردد. راوی، پرسوناز اصلی تم رمان واره بوف کور است؛ که نحوه روایی فرا واقع گرایانه، سیال و شناور در هزار توهای لابیرنتی تاریک و سیاه، بامدلول هایی همچون پیرمرد خنزرپنزری، خون دلمه شده، خنده های چندش آور، قطعه قطعه کردن جسد، همه مشحون از نمادها  و تابوهایی هستند که نشانگر ناهنجاری روانی ساختارشخصیت راوی می باشند. مسخ کافکا این اثراگزیستانسیالیستی کی یرکگاردی نیز، نماد روان نویسنده ای است که سازواره های ذهنی وی درفضای پوچ و بی معنای ماشینیسم پسا دو جنگ جهانی انسان داروینی-هابزی برآمده ازمدرنیته قرن بیستم، شکل گرفته اند؛ که درپس فروپاشی روابط سنتی و یقین گمشده، انسان مدرن ماشین زده را به برهوت بیگانگی، اضطراب، تنهایی، انزوا و دلهره هبوط نموده است. در این نقد، در کنار تحلیل روانکاوانه شخصیت راوی، شخصیتی افسرده باگرایشات سادیستی- مازوخیستی و به لحاظ جامعه شناختی، سوررئالیستی و به لحاظ تاریخی، در سیطره روح هگلی گذار سنت به مدرنیته، گرفتار آمده است. همچنین کاربست اگزیستانسیالیستی از نوع کی یرکگاردی مسخ کافکادرکنار باور به امکان انتخاب و اضطراب ناشی از آن، منجربه پرت شدگی به جهان بی معنای تنهایی وانزوای انسان مدرن شده است.