آسیب شناسی به کارگیری رویکرد مشارکت جامعه ی محلی در نوسازی و بازسازی شهری با نگاهی به دو نمونه ی تجربی در خاورمیانه

مقاله آسیب شناسی به کارگیری رویکرد مشارکت جامعه ی محلی در نوسازی و  بازسازی شهری با نگاهی به دو نمونهی تجربی در خاورمیانه

بحث بافت های آسیب دیده و فرسوده و هم چنین نحوه ی مبارزه با این بافت ها، راه حل های اصلاح و کمک به بهبود وضعیت آن ها، همواره یکی از مهم ترین معضلات و چالش هایی بوده است که شهرها می توانند با آن ها درگیر شوند. با توجه به اهمیتی که در سال های اخیر، مفهوم "مشارکت عمومی" در شهرسازی و به طور مشخص در بحث نوسازی و بازسازی شهری –به عنوان یکی از ازین راه حل ها- یافته است، در این مقاله برآنیم تا ابتدا مروری بر ادبیات این مفهوم داشته باشیم. پس از آن، با بررسی دو نمونه ی مطالعاتی، به آسیب شناسی این گونه طرح ها در عمل و در بستر خاورمیانه خواهیم پرداخت: نمونه ی مطالعاتی اول، یک نمونه ی بازسازی پس از سانحه در ترکیه، در منطقه ی زلزله زده ی sirinköy است که در سال 2000 به انجام رسیده است و نمونه ی بعدی، یکی از بحث برانگیزترین طرح های نوسازی شهری که در بستر ایران انجام شده است: طرح نوسازی محله ی شهید خوب بخت تهران (1385). در این مقاله، پس از بررسی اسناد و اطلاعات مربوط به این دو پروژه و با استفاده از منابع پژوهشی که به این دو طرح پرداخته اند، در نهایت به این نتیجه می رسیم که عمده ی مشکلاتی که گریبان گیر اجرای این دو پروژه شده است، در بی توجهی به بعد غیرمادی و فرهنگی و اجتماعی بستر انجام طرح و تقلیل مشارکت عمومی به مرحلهی اطلاع رسانی به مردم خلاصه شده است. بنابراین این مقاله برآن است تا به توجه به جنبه های کمتر شناخته شده ی طرح های شهری با داعیه ی مشارکت مردمی بپردازد و تلاش کند روشنگر قسمتی از چالش هایی باشد که این گونه طرح ها در عمل با آن ها روبه رو می شوند.