نقش مولفه های هویتی فرهنگی در پوشش و معماری ایرانی با نگاهی بر جهانی شدن فرهنگ

مقاله نقش مولفه های هویتی فرهنگی در پوشش و معماری ایرانی با نگاهی بر جهانی شدن فرهنگ

امروزه ارتباط میان پوشش و معماری بیشتر مورد توجه قرار گرفته است، همان گونه که با پیشرفت علوم و تکنولوژی، مرزهای نظام طراحی هرکدام را تغییر داده، ساختمان ها بیشتر سیال و پوشش ها بیشتر معمارانه شده اند. مطالعه ارتباط بین معماری و طراحی مد و چگونگی تاثیر این دو بریکدیگر منجر به طراحی امروزی، با استفاده از الگوی پوشش ایرانی می گردد. هدف از این پژوهش تلاشی برای بقای فرهنگ و هویت ایرانی در پوشش و معماری معاصر می باشد. پوشاک مردم ایران نوعا یکی از اسناد هویت ملی آنان به شمار می رود. حضور اقوام در سرزمین ایران، این کشور را به یکی از غنی ترین مراکز فرهنگی جهان تبدیل کرده است. هر یک از اقوام ایرانی صرف نظر از احساس تعلق ملی به دین، فرهنگ و سرزمین ایران دارای میراث فرهنگی خاص خود می باشند. در این پژوهش در صدد پاسخ به ارتباط بین پوشش و معماری ایرانی وجود دارد و جهانی شدن فرهنگ چه تاثیری بر هویت ملی معاصر گذاشته است؟ و این تاثیر چگونه بر معماری و پوشش ما اثر گذاشته است؟ در این مقاله روش تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی بوده و اطلاعات آن به شیوه کتابخانه ای و استفاده از منابع و اطلاعات موجود در کتب و مقالات جمع آوری شده است. معماری و مُد هردو متونی فاقد مرزهای روشن و متعین اند؛ هردو بافتی تازه از ارجاعات گذشته و رمزگان یا قواعد و گفتمان های اجتماعی اند که به درون متن جدید نفوذ می کنند و در همان جا بازپخش می شوند؛ و هردو مدام از ارجاع به بنیان های نظری و بیرون خود برای معناساختن نیرو می گیرند. لباس و معماری همواره نشانه چیزی هستند و بر کارکرد و مفهومی خاص دلالت دارند و هیچ گاه از این کنش ها بازنمی ایستند.