تاثیر یک دوره بازی های ویدئویی فعال بر عمکرد مهارت دارت در کودکان دارای اختلال طیف اتیسم

مقاله تاثیر یک دوره بازی های ویدئویی فعال بر عمکرد مهارت دارت در کودکان دارای اختلال طیف اتیسم

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر یک دوره بازی های ویدئویی فعال بر عملکرد مهارت دارت در کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم بود.

روش کار: در این پژوهش نیمه تجربی، 30 کودک دارای اختلال طیف اتیسم سطح یک شهر اهواز به صورت هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در سه گروه همسان مساوی (تمرین واقعی، تمرین مجازی و گروه کنترل) قرار گرفتند. سپس طی یک جلسه جداگانه، پیش آزمون پرتاب دارت با انجام 10 کوشش در محیط واقعی به عمل آمد. بعد از گذشت یک هفته از پیش آزمون، افراد گروه های تمرینی به مدت چهارجلسه طی دو هفته و در هر جلسه 30 کوشش (سه بلوک 10 کوششی) را در مرحله اکتساب تمرین کردند. گروه تمرین مجازی با دستگاه ایکس-باکس کینکت 360 و گروه تمرین واقعی با تخته واقعی دارت به اجرای تمرینات پرداختند. گروه کنترل در طی این مدت، هیچ نوع تمرین پرتاب دارت (چه واقعی چه مجازی) نداشتند. بعد از آخرین جلسه اکتساب، پس آزمون در محیط واقعی با اجرای 10 کوشش به عمل آمد.

یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها توسط آزمون تحلیل واریانس مرکب و آزمون های تعقیبی و هم چنین تحلیل واریانس یک راهه در سطح 0.05 ≥ pو با نرم افزار spss22 انجام شد. نتایج آنوای مرکب نشان داد که در مرحله اکتساب بین دو گروه تمرینی تفاوت معناداری وجود دارد (0.01 ≥(p و گروه مجازی نسبت به گروه واقعی عملکرد بهتری داشت هم چنین گروه مجازی نسبت به گروه واقعی دارای پیشرفت بهتری در میانگین نمرات پرتاب دارت بودند.

نتیجه گیری: به طور کلی، نتایج نشان داد که بازیهای ویدئویی فعال (تمرین در محیط مجازی) باعث بهبود عملکرد پرتاب دارت در کودکان دارای اختلال طیف اتیسم می شود. بنابراین، به مربیان و معلمان ورزشی پیشنهاد می شود از این روش لذت بخش و مفرح برای بهبود مهارت های حرکتی افراد اتیسم استفاده کنند.