تأثیر انواع مختلف خودگفتاری بر عملکرد و یادداری مهارت سرویس بلند بدمینتون

مقاله تأثیر انواع مختلف خودگفتاری بر عملکرد و یادداری مهارت سرویس بلند بدمینتون

زمینه و هدف: نتایج مطالعات علمی نشان می دهد خودگفتاری عامل مؤثری در عملکرد و یادگیری مهارت های حرکتی است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر انواع مختلف خودگفتاری بر عملکرد و یادداری مهارت سرویس بلند بدمینتون بود.

روش کار: در فرآیند تحقیق 48 نفر آزمودنی مبتدی با دامنه سنی 18 تا 25 سال به طور در دسترس انتخاب و در 4 گروه گمارده شدند. روش اجرا و گردآوری اطلاعات شامل مراحل آموزش، پیش آزمون، جلسات تمرین، پس آزمون (اکتساب) و یادداری بوده است. ابتدا از آزمودنی ها پیش آزمون گرفته شد، سپس در مرحله اکتساب شرکت نمودند. پس از پایان مرحله اکتساب، آزمودنی ها بلافاصله در پس آزمون (آزمون اکتساب) شرکت کردند و 24 ساعت پس اجرای پس آزمون، آزمون یادداری (یک بلوک 10 کوششی) به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و روش های آمار استنباطی شامل t وابسته و تحلیل واریانس یک راهه استفاده گردید. سطح معنی داری برای تحلیل داده ها نیز 0.05p≤ در نظر گرفته شد.

یافته ها: یافته ها نشان داد در مراحل اکتساب و یادداری، شیوه های خودگفتاری آموزشی و ترکیبی (انگیزشی-آموزشی) بیش تر از خودگفتاری انگیزشی و تمرین جسمانی به بهبود عملکرد مهارت سرویس بلند بدمینتون دانشجویان مبتدی منجر شد. تمریس جسمانی محض حداقل تأثیر را بر عملکرد آزمودنی ها داشت. همچنین تمرین با شیوه خودگفتاری آموزشی و ترکیبی در عملکرد و یادداری تکلیف سرویس بلند بدمینتون اثربخشی و مزیت یکسان و مشابه ای داشتند.

نتیجه گیری: در مجموع، نتایج تحقیق نشان می دهد استفاده از خودگفتاری آموزشی و خودگفتار ترکیبی جهت بهبود اجرای مهارت هایی حرکتی سودمند است و بر استفاده از خودگفتاری انگیزشی به این منظور برتری دارد.