تأثیر برنامه تمرینات مقاومتی درمانده ساز بر قدرت عضلات و ترکیبات بدن نوجوانان پسر با گونه های پیکری متفاوت

مقاله تأثیر برنامه تمرینات مقاومتی درمانده ساز بر قدرت عضلات و ترکیبات بدن نوجوانان پسر با گونه های پیکری متفاوت

زمینه و هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر 12 هفته تمرینات مقاومتی درمانده ساز بر قدرت موضعی عضلات و ترکیبات بدن نوجوانپسر با گونه های پیکری متفاوت است.

روش کار: 44 نفر پسر نوجوان (میانگین سن 1.1 ± 16.1) بر اساس اندازه گیری چربی تحت جلدی و تعیین نوع گونه پیکری  بر اساس جدول هیث و کارتر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و پس از سنجش قدرت عضلات بالاتنه و پایین  تنه از طریق آزمون 1rm و سنجش ترکیبات بدنی شامل: bmi ، pbf ، whr ، smm، گروه های تقربی 12 هفته تمرینات مقاومتی را انقام داده و در پایان هفته چهارم، هشتم و دوازدهم مجدداً آزمون های قدرت عضلات بعمل آمد و در انتهای دوره تمرین آزمون ترکیبات  بدن مجدداً تکرار شد.

یافته ها: نتایج نشان داد انقام تمرینات مقاومتی درمانده ساز باعث تغییرات معنی داری در قدرت هر سه گروه تمرینی شد (p<0.05) با این حال آزمون تعقیبی توکی نشان داد که با وجود اینکه قدرت عضلات  گروه لاغر پیکر بیش ترین افزایش  و گروه عضله پیکر کم ترین افزایش تغییرات قدرت را داشتند ولی تفاوت معنی  داری میان گروه ها مشاهده نشد. هم چنین نشان داد که تمرینات مقاومتی باعث کاهش میزان pbf و whr گروه فربه پیکر و نیز باعث افزایش bmi و smm گروه لاغر پیکر شد، با این حال تغییر معنی داری در ترکیبات بدن گروه عضله پیکر و کنترل مشاهده نشد (0.05(p>.

نتیجه گیری: بر اساس نتایج تحقیق،  توسعه قدرت در گروه عضله پیکر بدون ایجاد تغییر معنی داری در ترکیب بدن حاصل شد که نمایانگر نقش مهم هماهنگی عصبی عضلانی در نتیجه تمرینات مقاومتی می باشد، ولی از آن جا که گروه لاغر پیکر بیش ترین افزایش را در توسعه قدرت نشان داد و شاهد افزایش بافت عضلانی در این گرو ه بودیم به نظر می رسد که در این گروه علاوه بر همانگی  عصبی عضلانی،  نقش هایپرتروفی عضلانی نیز نقش  مهمی در افزایش قدرت داشته است.