تأثیر تمرین ترکیبی (هوازی-مقاومتی) بر سطوح سرمی مالون دی آلدئید و گلوتاتیون - پراکسیداز جانبازان شیمیایی آلوده به گاز خردل

مقاله تأثیر تمرین ترکیبی (هوازی-مقاومتی) بر سطوح سرمی مالون دی آلدئید و گلوتاتیون پراکسیداز جانبازان شیمیایی آلوده به گاز خردل

مطالعه حاضر تأثیر تمرین ترکیبی (هوازی -مقاومتی) بر سطوح سرمی مالون دی آلدئید و گلوتاتیون پراکسیداز جانبازان شیمیایی آلوده به گاز خردل را مورد بررسی قرار داد. روش پژوهش نیمده تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود که 24 نفر از جانبازان شیمیایی آلوده به گاز خردل را به دو گروه مساوی 12 نفری تمرین ترکیبی هوازی –مقاومتی (با میانگین سنی 8.601 ±57 سال و شاخص توده بدنی 4.17±26.14 کیلوگرم بر مترمربع) و کنترل (با میانگین سنی 7.15 ±58 سال و شاخص توده بدنی 3.16±22.56 کیلوگرم بر مترمربع) تقسیم شدند. تمرینات هوازی با شدت 60-70 درصد ضربان قلب ذخیره و تمرینات مقاومتی با شدت 40-70درصد 1rm انجام شد.

خونگیری در دو نوبت پیش آزمون و پس آزمون از آزمودنی ها به عمل آمد و داده ها بعد از آماده سازی در محیط نرم افزار spss و توسط آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر انجام شد. یافته ها نشان داد که 10 هفته تمرین ترکیبی هوازی- مقاومتی باعث افزایش غیر معنی دار سطح سرمی گلوتاتیون پراکسیداز (0.05(p> و افزایش غیرمعنی دار سطح سرمی مالون دی آلدئید (0.05(p> شد. نتایح حاصل از تفاوت بین گروه ها نیز نشان داد که بین سطح سرمی گلوتاتیون پراکسیداز دو گروه تمرین و کنترل تفاوت معنی داری وجود ندارد (0.05(p> و سطح سرمی مالون دی آلدئید دو گروه تمرین و کنترل نیز با یکدیگر تفاوت معنی داری نداشت (0.05(p>. طبق یافته ها می توان نتیجه گرفت که افزایش مدت برنامه های تمرین ترکیبی هوازی مقاومتی احتمالا می تواند منجر به تغییر سطح سرمی فاکتورهای گوناگون پراکسیداز و مالون دی آلدئید در جانبازان شیمیایی آلوده به گاز خردل شود.