• سقف های قوسی و گنبدی با مصالح خشت و آجر از مصادیق معماری پایدار در معماری سنتی ایران

    نویسندگان :
    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1392/07/24
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1392/07/24
    • تعداد بازدید: 3669
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
     سقف های قوسی و گنبدی ساخته شده با مصالح خشت و آجر، یکی از مصادیق معماری پایدار در معماری سنتی ایران بودند، چراکه فرم گنبد بهترین فرم جهت مقابله با شرایط جوی و کاملا سازگار با اقلیم بوده است. این گونه سقف ها در مقایسه با سقف های تخت در اقلیم مورد نظر، عملکرد بهتری جهت ایجاد شرایط آسایش برای انسان داشته اند. از آنجا که امروزه مکان های طراحی شده برای آدمی و به خصوص مسکن بدون استفاده از تجهیزات گرمایشی و سرمایشی قابل استفاده نیست و استفاده از این تجهیزات به معنای به هدر رفتن منابع انرژی و استفاده از سوخت های فسیلی می باشد، شناخت معماری گذشته و شیوه های معماران گذشته ی ایران برای حل کردن نیاز انسان به داشتن فضایی مطلوب، مهم و ضروری به نظر می رسد تا شاید بتوان با به روز کردن آن شیوه ها، دوباره معماری مطلوب و غیر آسیب رسان به محیط زیست را بیافرینیم. سقف های گنبدی از جنس مصالح بوم آورد سبب صرفه جویی انرژی در بناهای سنتی می شدند و از جمله عواملی بودند که افراد را از استفاده از تجهیزات بی نیاز می ساختند. در این مقاله عرصه ی ورودمان کتابخانه ای است. با استناد به تحقیقات انجام شده به بیان اصول معماری پایدار و شکل گیری سقف های قوسی و گنبدی و مصالح بوم آورد در بناهای سنتی می پردازیم. سپس با روش تحلیلی – توصیفی ویژگی های معماری پایدار را در گنبدهای سنتی بررسی کرده و بصورت نمونه موردی به بررسی سقف های تاقی شکل راسته های بازارهای سنتی در اقلیم های مختلف کشور می پردازیم. نتایج نشان خواهد داد که معماری سقف های قوسی و گنبدی با مصالح بوم آورد نشان دهنده ی تناسب و هماهنگی معماری با محیط بوده و کاملا همساز با اقلیم، و می توان نتیجه گرفت که سقف های قوسی و گنبدی از مصادیق معماری پایدار در معماری سنتی ایران بوده اند.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم