اثر بخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر بهبود علائم سندروم ضربه عشق و ذهن آگاهی در دانشجویان دختر با ویژگی روانرنجورخویی

مقاله اثر بخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر بهبود علائم سندروم ضربه عشق و ذهن آگاهی در دانشجویان دختر با ویژگی روانرنجورخویی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی درمان مبتنی بر ذهنآگاهی بر بهبود علائم سندروم ضربه عشق و ذهن آگاهی در دانشجویان دختر با ویژگی روانرنجورخویی بود. روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام دانشجویان دختر دانشگاه فردوسی مشهد می باشد. 157 دانشجوی دختر که دچار شکست در روابط عاطفی شده بودند، به صورت داوطلبانه به کلینیک دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی مراجعه کردند.

از این افراد مصاحبه صورت گرفت و پرسشنامه ها را انجام دادند و از بین آن ها 30 نفر از افرادی که ملاک های ورود را داشتند انتخاب شدند و 15 نفر به صورت تصادفی در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل گنجانده شدند. گروه آزمایش تحت 8 جلسه درمان مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکردند. در پایان جلسات مداخله، مجدداً هر دو گروه به پرسشنامه های سندروم ضربه عشق، شخصیت آیزنک و پنج عاملی ذهن آگاهی پاسخ دادند. داده های پژوهش با استفاده از روش ها و شاخص های آمار توصیفی و استنباطی از جمله تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد که گروه درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی موجب کاهش علائم سندروم ضربه عشق و افزایش سطح ذهن آگاهی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل می شود.