مقایسه تعادل عاطفی، حس انسجام و ابرازگری هیجانی در کودکان کار و عادی

مقاله مقایسه تعادل عاطفی، حس انسجام و ابرازگری هیجانی در کودکان کار و عادی

یکی از معضلاتی که در جوامع در حال توسعه شاهد آن هستیم کودکان کار می باشد و در حال حاضر در شهرهای بزرگ و کوچک در حال افزایش است. این کودکان یکی از مهم ترین طبقه ی آسیب پذیر کودکان محسوب می شوند. کار کردن کودکان به ویژه در زمانی که باید صرف تربیت و آموزش آن ها شود، عواقب جبران ناپذیری برای جامعه به بار خواهد آورد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف مقایسه تعادل عاطفی، حس انسجام و ابرازگری هیجانی در کودک کار و عادی می باشد. پژوهش حاضر از نوع علی مقایسه ای است.

نمونه این پژوهش شامل 50 کودک کار و 50 کودک عادی بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه حس انسجام آنتونوسکی، تعادل عاطفی برادبورن و ابرازگری هیجانی کینک و ایمونز استفاده شد. داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار spss-16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد، بین کودک کار و کودک عادی در حس انسجام، تعادل عاطفی و ابرازگری تفاوت معنی دار وجود دارد. یافته های پژوهش حاکی از این است که میانگین نمرات تعادل عاطفی، حس انسجام و ابرازگری هیجانی در کودکان عادی به طور معنی داری بالاتر از کودکان کار می باشد. از بین مولفه های تعادل عاطفی میانگین کودکان کار در عاطفه منفی بیش تر از کودکان عادی و میانگین نمرات کودکان عادی در عاطفه مثبت از کودکان کار بیشتر است. هم چنین در زیر مولفه های ابرازگری هیجانی میانگین نمرات کودکان کار در هیجان منفی بیشتر از کودکان عادی میباشد، و میانگین کودکان عادی در هیجان مثبت و ابراز صمیمیت بیش تر از کودکان کار است. شرایط کودکان کار باعث به خطر افتادن تعادل عاطفی این کودکان و ابرازگری هیجانات منفی و حس انسجام پایینتر در مقایسه با کودکان عادی می شود. کودکان کار در مقایسه با کودکان عادی از زندگی عادی و حقوق طبیعی خود محروم هستند و برای بهبود شرایط روانی، اجتماعی، تحصیلی و خانوادگی خود نیازمند توجه و برنامه ریزی موثرتری می باشند.