بررسی اثر دور آبیاری و مصرف پلیمرهای سوپر جاذب برروی درصد پروتئین ماش

مقاله بررسی اثر دور آبیاری و مصرف پلیمرهای سوپر جاذب برروی درصد پروتئین ماش

آب بخش جدایی ناپذیر هرموجودزنده و یکی از مهم ترین عوامل حیات محسوب می شود. باتوجه به منابع محدود آب درایران، استفاده بهینه از آن ضروری است. اعمال مدیریت صحیح و بکارگیری فنون پیشرفته به منظور حفظ و ذخیره رطوبت خاک و افزایش گنجایش نگهداشت آب از جمله اقدامات موثر برای افزایش کارآیی مصرف آب است. پلیمرهای سوپرجاذب ژل های آبدوستی هستند که پس ازجذب آب و در اثر خشک شدن محیط، آب داخل پلیمر به تدریج تخلیه شده و بدین ترتیب خاک به مدت طولانی مرطوب می ماند. کمبود آب خاک عمده ترین عاملی است که باعث کاهش رشد و عملکرد ماش در این نواحی می گردد.

ماش یک لگوم دانه ریز، تابستانه و با طول دوره رشد کوتاه و یکی ازحبوبات باارزش و سرشار از فسفر است که دانه آن ازنظر مواد پروتئینی غنی می باشد. این پژوهش به منظور تعیین مناسب ترین دور آبیاری و مصرف پلیمر سوپرجاذب بر روی عملکرد کیفی ماش در منطقه زابل در بهار سال 1390 به صورت آزمایش اسپلیت پلات درقالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با آزمون مقایسه میانگین دانکن به اجرا در آمد. فاکتور اصلی دور آبیاری درسه سطح (5 روز ، 10 روز، 15 روز) و فاکتور فرعی مصرف پلیمرسوپر جاذب در چهار سطح (0=₁s شاهد، 15=₂s، 30=₃s و 45=₄s کیلوگرم در هکتار) که در عمق 10 سانتیمتری خاک استفاده گردید. رقم مورد استفاده ماش محلی درنظر گرفته شد. نتایج نشان داد که تیمار مصرف پلیمر سوپرجاذب به میزان 45 کیلوگرم در هکتار همراه با دور آبیاری 10 روز بیش ترین روند افزایشی را بر عملکرد رقم ماش درپی داشته است.