بررسی اثر نانو رس بر مقاومت مکانیکی بتن ژئوپلیمری حاوی الیاف پلی پروپیلن

مقاله بررسی اثر نانو رس بر مقاومت مکانیکی بتن ژئوپلیمری حاوی الیاف پلی پروپیلن

بروز تنش های مکانیکی در سازه های بتنی معمولی که ارزان ترین و رایج ترین مصالح موجود را در خود دارند طی سال های متمادی موجب بروز ترک و شکستگی و در هم فرو ریختگی ناگهانی می شد. به همین روی متخصصین و محققین در سنه های اخیر به دنبال استفاده از برخی از افزودنی های طبیعی در کنار مصالح قبلی هستند تا بتواند با افزایش مقاومت های فشاری و کششی تحمل پذیری این نوع سازه ها را در مواقع بروز تنش های شدید به میزان زیادی حفظ نمایید. در این مقاله از نانو رس که ارزانی و دسترسی فراوان آن مصرف راحت آن را توجیه می نماید به همراه الیاف پلی پرو پیلن با مقادیر مختلف مورد استفاده قرار گرفت نوع بتن از نوع بتن ژئوپلیمری که به دلیل عدم استفاده از سیمان دارای خصوصیات سازگاری با خاک و طبیعت با امکان بازگشت به طبیعت پس از تخریب استفاده شده است.

میزان استفاده از نانو رس در چهار سطح شامل صفر، 3، 5 و 10 درصد وزنی مواد سیمانی و الیاف پلی پرو پیلن در چهار سطح صفر، 0.2، 0.4 و 0.8 درصد وزنی مواد سیمانی در نمونه هایی با ابعاد 15 * 15 برای مقاومت فشاری و از نمونه های استوانه ای 30*15 برای مقاومت کششی و هم چنین از قالب های 15*15 برای جذب آب بلند مدت مورد استفاده قرار گرفت در تمامی مواد میکرو سیلیس به میزان 6 درصد وزنی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد بهترین مقاومت کششی با مصرف 0.8 درصد الیاف پلی پرو پیلن و یک درصد وزنی نانواکسید آلومینیوم بدست آمد که حدود 25 درصد بوده است اما بالاترین مقاومت های فشاری با مصرف یک درصد نانو اکسید آلومینیوم و 0.8 درصد الیاف پلی پرو پیلن در مقطع 7 روزه بیش از 12 درصد و در مقطع 28 روزه حدود 24 درصد مقاومت فشاری را افزایش داد.