بررسی تاثیر تکنولوژی در ارتقاء پایداری اجتماعی پارک های شهری

مقاله بررسی تاثیر تکنولوژی در ارتقاء پایداری اجتماعی پارک های شهری

پارک ها به عنوان قلب تپنده شهر، نقش مهمی در محیط شهری و حفظ محیط زیست دارند که از اهداف اساسی توسعه پایدار می باشد. از ان جایی که حیات پارک های شهری و به طور کلی منظر به حضور مخاطب، ایجاد و تداوم روابط اجتماعی وابسته است لذا حفظ و ارتقاء پایداری اجتماعی در ان ها اهمیتی دو چندان می یابد. افزایش تعاملات اجتماعی و فرهنگی در پارک های شهری، نه تنها منجر به پایداری اجتماعی این گونه فضاها می شود بلکه پایداری اقتصادی آن ها را نیز در پی دارد.

اما به نظر می رسد که در حال حاضر رویکردهای معمول نسبت به معماری منظر و ابزارهای سنتی طراحی نمی تواند به اندازه کافی پیچیدگی های فزاینده مسائل اجتماعی و زیست محیطی که نیاز به راه حل های جذاب و خیال پردازانه و پایدار دارند را حمایت کند. بنابراین، معماران منظر باید استراتژی های جدید طراحی و برنامه ریزی ای را کشف کنند که بتواند در تطابق با مسائل پیچیده ی مطرح در حرفه منظر باشد. تا به امروز، ادغام داده ها در معماری منظر در مقیاس بزرگ به طور عمده به تجزیه و تحلیل اطلاعات جغرافیایی برای برنامه ریزی و ارزیابی و یا تجسم اطلاعات خالص محدود شده است. برای اینکه حرفه معماری منظر خود را به عنوان دانشی بین رشته ای در دوره ی تغییرات عمیق زیست محیطی و دیجیتالی سازی پیشرفته تلقی کند، باید مسیر جدیدی در طراحی و برنامه ریزی ایجادکند. گرایش های جهانی شهری مانند گسترش فضای شهری و رشد سریع شهرها نیازمند استراتژی هایی است که می توانند داده های مجموعه ای را با عوامل جغرافیایی، محیطی، جامعه شناختی و زیربنایی در برنامه ریزی و طراحی ترکیب کنند. این فراتر از ادغام محدود و ساده ای از داده های اطلاعات جغرافیایی، عمدتا برای تجزیه و تحلیل، در زمینه معماری منظر است. نتایج پژوهش حاکی از ان است که ابزارها و رویکردهای تکنولوژیک از طریق معماری منظر دیجیتال می تواند بستر مناسبی برای مولفه های ایجاد کننده پایداری اجتماعی و در نتیجه ارتقای آن در پارک های شهری باشد.