• معماری بومی به مثابه یک معماری زمینه گرا؛ نگاهی به معماری بومی شوشتر

    نویسندگان :
    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1392/07/24
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1392/07/24
    • تعداد بازدید: 3403
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    آنچه که به عنوان دستاورد سبک بین الملل و جهانی شدن معماری در طی زمان مسأله ساز شده است، نگاه صرفا تکنولوژیک به معماری و معماری بی تعلق به مکان بوده است. در دهه های اخیر مبحث معماری پایدار و توجه دوباره به معماری بومی و آنچه که از پیش وجود داشته است به عنوان یک اصل تعیین کننده در جهت حل این معضل برآمده است. چراکه در این نوع فرایند طراحی، رابطه ای که معماری می بایست با محیط طبیعی، شرایط اجتماعی، شرایط اقتصادی و ... برقرار کند، به طرز ماهرانه ای انعکاس می یابد. آنچه در این رویکرد در درجه اول اهمیت قرر دارد، زمینه (context) است. زمینه، بستر و محیطی است که معماری در آن شکل می گیرد و هم محتوا و هم شکل را در بر می گیرد و زمینه گرایی دیدگاهی است که علاوه بر جنبه های صرفا کالبدی، به تدریج ابعاد انسانی و جنبه های فرهنگی، اجتماعی و تاریخی نیز در آن مورد توجه قرر می گیرد. به این ترتیب در این گونه طراحی، معمار و شهرساز باید در ابتدا ویژگی های یک مکان_ زمینه_ را به درستی دریابد و این پارامتر را اصلی اساسی در فرایند طراحی خود در نظر گیرد. مقاله حاضر در پی تبیین نقش و جایگاه زمینه گرایی در رأس برنامه های طراحی است و سعی دارد با تکیه بر معرفی معماری بومی شوشتر چگونگی ظهور این رویکرد را در معماری بومی شرح دهد و اهمیت توجه به این مبحث را در توسعه پایدار مشخص سازد.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم