بررسی آزمایشگاهی طرح اختلاط بتن خود متراکم با ابرروان کننده و دانه بندی های مختلف مصالح سنگی

مقاله بررسی آزمایشگاهی طرح اختلاط بتن خود متراکم با ابرروان کننده و دانه بندی های مختلف مصالح سنگی

بتن خود متراکم، یکی از نوآوری های اخیر در تکنولوژی بتن، به عنوان یکی از پیشرفت های نوظهور در صنعت ساخت و ساز می باشد و به علت مزایای فراوانش نسب به بتن معمولی قابل استفاده است. از آن جا که سنگدانه بخش بزرگی از بتن را شامل می شود، بنابراین شناخت نحوه تاثیر مشخصات سنگدانه بر رفتار بتن خود متراکم از اهمیت ویژه ای برخوردار است. اطلاعات کمی در مورد نقش سنگدانه در بتن خود متراکم وجود دارد. از این رو با وجود شن با دان بندی و شکستگی های مختلف، نیاز به داشتن طرح اختلاط های مختلف نیز می باشد. در این تحقیق با هدف دستیابی به طرح اختلاط بهینه از نظر پارامترهای کارایی، خواص مکانیکی، نفوذپذیری مطلوب و نهایتاً مولف اقتصادی برنامه آزمایشگاهی تنظیم و اجرایی می شود. در تمامی طرح ها از سیمان پرتلند نوع 425 -1، ابرروان کننده با نام تجاری farco plast p10n محصول شرک شیمی ساختمان بر رای رلی کربوکسیلیک و دوده سیلیس تولید شده در کارخان صنایع رو آلیاژ ایران (ازنا) به عنوان مواد پوزولانی استفاده می شود.

نتایج آزمون های بتن تازه شامل جریان اسلامپ، زمان تخلیه بتن از قیف v و نسب انسداد در جعب l، نتایج آزمون مقاومت فشاری، آزمون جذب آب و بررسی اقتصادی نسبت های اختلاط با مقایس قیمت تمام شده مخلوط در طرح اختلاط های گوناگون بررسی می شود. طرح های اختلاط بتن خودمتراکم ابتدا بر اساس روش ملی مخلوط بتن ایران طراحی و سپس طی مراحل آزمایشگاهی راستی آزمایی و بهینه سازی می شود. مجموع نتایج نشانگر آن است که طرح شن های 19 - 4.75 و 19 - 9.5 با شکستگی حدود 90% بهترین عملکرد از بعد خواص مکانیکی، خوا بتن تازه، نفوذپذیری و صرفه اقتصادی را دارد.