تحلیل لرزه خیزی خاور ایران، با استفاده از نقشه احتمال رخدادهای لرزه ای 12 سال اخیر

مقاله تحلیل لرزه خیزی خاور ایران، با استفاده از نقشه احتمال رخدادهای لرزه ای 12 سال اخیر

در این مطالعه از توزیع کانون زمین لرزه های اخیر و خردلرزه ها به عنوان ابزاری در ارزیابی خطر لرزه ای پهنه های گسلی خاور ایران استفاده شده است. با ترسیم نقشه احتمال وقوع رخدادهای لرزه ای آشکار شد که با احتمال بیش از  20 درصد، تقریباً در تمامی گستره مورد مطالعه خردلرزه رخداده است. با وجود این، خرد لرزه های با بزرگای کوچک تر از 4 با احتمال بیش از 65 درصد به مناطقی در بخش های مختلف گسل های لرزه زا متمرکز شده اند. این کانون ها در انتهای باختری گسل دشت بیاض در شمال، بخش جنوبی گسل نه، امتداد گسل های دهسلم و سه چنگی، شمال گسل طبس و انتهای شمالی گسل نایبندان، شکل گرفته اند.

وقوع زمین لرزه های بین 5-4، با احتمال بیش از 60 درصد، به صورت نواری در راستای شمال- باختری جنوب خاوری، در بخش های جنوبی استان خراسان جنوبی کشیده شده اند و تمرکز آن در شمال خاوری نایبند، پیرامون گسل سه چنگی و خاور درح می باشد. اگرچه وقوع زمین لرزه های با بزرگی بیش تر از  5 در امتداد گسل های شاج و سده با احتمال کم تر از 17 درصد، محقق شده است اما نقش گسل های لرزه زای منطقه، نظیر گسل دشت بیاض در شمال، گسل های آبیز، نه خاوری و باختری در خاور و گسل طبس در باختر را نبایستی در لرزه خیزی منطقه نادیده گرفت. با در نظر گرفتن تاریخچه لرزه خیزی و ویژگی های لرزه زمین ساختی گسل های منطقه، عدم فعالیت گسل های لرزه زای شمالی را می توان به عنوان زنگ خطری در وقوع رخدادهای لرزه ای مخرب در آینده ای نه چندان دور برای بخش های شمالی استان دانست.