تخمین میزان آب ورودی به تونل در مناطق کارستی از روش بیلان، مطالعه موردی: تونل زاگرس

مقاله تخمین میزان آب ورودی به تونل در مناطق کارستی از روش بیلان، مطالعه موردی: تونل زاگرس

جریان آب و بالا بودن تراز آب زیرزمینی در سازه های زیرزمینی از جمله تونل ها می تواند مشکلات زیادی در حین اجرا ایجاد کند و بر سختی آن بیفزاید. روش هایی که به طور معمول به منظور تخمین میزان نشت آب زیرزمینی به تونل ها استفاده می شوند، شامل فرضیات ساده کننده ای از قبیل محیط متخلخل همگن و همسو در اطراف تونل می باشند و اثر توسعه کارست سازندهای مسیر تونل در این روابط بررسی نشده است. قطعه دوم تونل انتقال آب زاگرس در تمام مسیر خود زیر سطح ایستایی قرار گرفته است.

کارست شدگی در سازندهای محور تونل به ویژه در تاقدیس آهکی از گله و کردی قاسمان توسعه یافته استس به طوری که نمی توان در تعیین میزان نشت آب زیرزمینی از طریق رابطه بیلان به قطعه دوم تونل انتقال آب زاگرس، توسعه کارست در منطقه را نادیده گرفت. به منظور ارزیابی تونل روش بیلان در برآورد آب ورودی به تونل انتقال آب زاگرس در طی حفاری در سازندهای کارستی، 17.4 کیلومتر از قطعه دوم این تونل مورد بررسی قرار گرفته است. در این مطالعه با استفاده از روش بیلان حجم ذخایر استاتیک کارست، مجموع آب ورودی به قطعه دوم تونل زاگرس در آبخوان تاقدیس از گله 1200 لیتر بر ثانیه و آبخوان تاقدیس کردی قاسمان 454 لیتر بر ثانیه به دست آمده است.