بررسی رابطه انعطاف پذیری عناصر فضای اداری و راندمان کاری کارمندان

بررسی رابطه انعطاف پذیری عناصر فضای اداری و راندمان کاری کارمندان

دوران مدرن، دوران یکسان سازی و اجبار در همانندی نیاز در همه جوانب بود. اما اکنون طراح برای بهینه سازی طرح خود، می بایست نیازهای کاربران و سایر ذی نفعانِ بنا را شناسایی کرده و درجهت رفعِ آن نیازها حرکت کند.

عدم ارتباط میان طراح و بهره بردار حقیقی ساختمان، شناخت نیازهای واقعی کاربران را دشوار می سازد. از طرفی دیگر، ساختار سازمان های اداری، سریع تر از ساختمان ها تغییر می کنند. هم چنین میزان اختیار کارکنان در تغییر یا شخصی سازی فضای کاری، در احساس رضایت مندی وی از محیط کارش، تأثیرگذار است. این مسائل، لزوم انعطاف پذیری در فضاهای اداری را روشن می سازد. هدف پژوهش بررسی انعطاف پذیری در فضاهای اداری به عنوان یکی از راهکارهای افزایش رضایت از محیط کار و بررسی ارتباط آن با راندمان کاری کارمندان است.

بدین منظور با ابزار پرسشنامه به ارزیابی «متغیرهای انعطاف پذیری فضای کاری» و «متغیرهای راندمان کاری کارمندان» در شرکت جهاد نصر حمزه پرداخته شد و پس از تبدیل یافته ها به داده های کمی، در نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفتند. در کنار پرسشنامه، از ابزار مصاحبه با متخصصان نیز جهت دریافت نکات عملی برای افزایش راندمان کاری کارمندان استفاده گردید. نتایج حاصل نشان می دهد بین متغیر مساحت فضای کار و متغیر میزان رضایت از محل کار و هم چنین بین "عامل اختیار جهت ایجاد فضای تعامل با همکاران" و "عامل رضایت" رابطه معناداری وجود دارد.

از طرفی بین متغیر مساحت فضای کار و"عامل رضایت" که معادل متغیرهای میزان رضایت از سکوت محل کار، میزان احترام به حریم شخصی کارمندان، وجود محل تجمع برای رفع خستگی کارمندان، میزان رضایت از فضای کار، میزان سهولت در تعمیرات ساختمان در نظر گرفته شده، رابطه معنادار وجود ندارد؛ در نتیجه می توان با انجام تمهیداتی در فضاهای کاری کوچک نیز رضایت کارمندان را جلب نمود.