لزوم حضور تزئین در فضای معماری

لزوم حضور تزئین در فضای معماری

معماری امروز توانست در زمان کوتاهی ذهن میلیون ها نفر را در سراسر دنیا تسخیر نماید. حتی کشورهای جهان سوم علی رغم بودجه های بسیار محدودی که دارند، به صورت افراطی در به کارگیری معماری زمان خود رقابت می کنند، بنابراین ماهیت نظم، در ساختار جامعه دچار چندگانگی و عدم توازن با ساختار فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و غیره شده است.

این مقاله با بیان نگرشی دیگر نسبت به تزئینات و جایگاه آن در ابعاد زندگی انسان (جسم و روح) و نقد مباحثه های علمی برای آگاهی عموم بیان خواهد شد که می توان با آگاهی و به کارگیری درست فنون، به جای خلق فرم هایی پراحساس ساختارهایی بنا کنیم که به ما اضطراب و نگرانی ندهند. به طور مثال نوگرایی، یکی از اهداف مدرن است که عامل اصلی موفقیت آن نیز به شمار می رود. مدرن برای رسیدن به این هدف در هر حال باید در غالب موارد بر خلاف آنچه که مورد نیاز بود عمل می کرد، یعنی از احساسات و غرائز اصلی انسان مانند آن چه (احساس می کند درک می کند می بیند و لمس می کند) فراتر می رفت.

به همین دلیل معماران نیز ناچار شدند توجیه «عقلانی» جدیدی برای فرم هایشان ابداع کنند، چرا که این فرم ها به روشنی با احساسات و حتی فیزیولوژی بدن ما در تناقض بودند. بنابراین تلاش شده ضمن معرفی روش پدیدارشناسی و مفهوم سکونت هایدگر و معرفی نگاه چند تن از معماران و نظریه پردازان شناخته شده در معماری به مفهوم زیبایی و روح مکان و لزوم استفاده از تزئینات در فضای معماری اشاره شود، من جمله هگل، افلاطون، دکارت، کانت و کریستین نوربرگ شولتز و کریستوفر الکساندر و نیکوس سالین گاروس درباره روح مکان و کیفیت بی نام در معماری ارتباطی برقرار گردد تا الگویی مطرح شود و با ترکیب چندین الگو با یکدیگر زبان الگو تزئینات در معماری بیان گردد. این مقاله مروری تحلیلی بر دانش روانشناسی محیطی، رابطه دو سویه بین انسان و محیط و هم چنین نظریه ها و مکاتب این حوزه و تأثیر کیفیت تزئینات به کار گرفته شده در محیط ساخته شده بر رفتار و روان انسان تدوین شده است.