پیاده مداری و نقش آن در تعاملات اجتماعی فضاهای شهری

پیاده مداری و نقش آن در تعاملات اجتماعی فضاهای شهری (نمونه موردی: میدان شهرداری شیراز)

فضا و جامعه به شکل مشخصی با هم ارتباط دارند. کارهای گروهی با دیگران از نیازهای فطری انسان است و انسان در طول سالیان طولانی در محل زندگی خود مکان هایی به انجام این گونه فعالیت ها اختصاص داده است. یکی از این مکان ها، فضای میدان است. علی رغم وجود خاطرات جمعی مردم از فضاهای عمومی از جمله میدان ها و برقراری تعاملات اجتماعی و اهمیت میدان به عنوان عنصر هویت بخش شهرها در طول تاریخ، از بین رفتن میدان های تاریخی و ایجاد فضاهایی جدید به نام میدان که مخصوص حرکت سواره هاست چالش مهمی در شهرهای کنونی به شمار می رود.

موضوع مقاله حاضر بیان اولویت بندی شاخص های تاثیرگذار بر نقش پیاده مداری در بهبود تعاملات اجتماعی در فضای شهری در میدان شهرداری شیراز است و انتظار می رود این چارچوب ما را در درک و تحلیل فضاهای شهری یاری رسانیده و در تولید این گونه فضاها اثر راهبردی داشته باشد. از سوی دیگر با ارائه این چارچوب تعریف میدان توسعه یافته و با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی به این نتیجه دست یافتیم که معیار ایمنی و امنیت از اهمیت بالاتری نسبت به سایر معیارها برخوردار می باشد، پس از آن به ترتیب معیار های نفوذ پذیری، خوانایی و سرزندگی از اهمیت بالایی برخوردار بوده اند.

و هم چنین زیر معیار دسترسی از امتیاز بالاتری نسبت به سایر زیر معیار ها برخوردار بوده و پس از آن به ترتیب برخورداری از مقیاس پیاده، ایمنی در برابر وسایل نقلیه، تناسبات بصری، نظارت از طرف شهروندان، سلسله مراتب دسترسی، زیبایی، پاکیزگی، منظر، فعالیت پذیری، تنوع کاربری، ارتباطات فضایی، و انعطاف از اهمیت کم تری برخوردار بوده اند.