بررسی تأثیر مدیریت ریسک در اجرای پروژه های قطار شهری با رویکرد توسعه پایدار

بررسی تأثیر مدیریت ریسک در اجرای پروژه های قطار شهری با رویکرد توسعه پایدار (مطالعه موردی: خط 6 متروی تهران)

در جوامع امروزی صنعت زیرسازی راه آهن با گذشت زمان روبه پیشرفت است و متروی شهری نیز جزئی از این زیرسازی ها محسوب می گردد که در احداث و اجرای یک پروژه قطار شهری، این پیشرفت صنعت مقتضی به کارگیری افراد و گروه های مختلفی است و همین موضوع منجر می شود که در چنین پروژه هایی ریسک های مختلفی وجود داشته باشد.

ریسک جزء ذاتی تمام پروژه ها است و امکان حذف کامل آن وجود ندارد. اگرچه می توان برای کاهش تأثیر ریسک در دستیابی به اهداف پروژه، آن را به طور مؤثری مدیریت کرد؛ اما احتمال رخداد آن حداقل دریکی از ابعاد پروژه از قبیل محدوده، زمان، هزینه یا کیفیت وجود دارد.

بنابراین شناسایی، تجزیه وتحلیل و اولویت بندی ریسک، می تواند نقش بسزایی در موفقیت پروژه داشته باشد. وجود ریسک و عدم قطعیت در پروژه موجب کاهش دقت در تخمین مناسب اهداف شده و از کارایی پروژه ها می کاهد. بنابراین، نیاز به شناخت و مدیریت ریسک در پروژه، کاملاً روشن است. از دیگر سو، حمل و نقل عمومی، موتور محرکی برای توسعه اقتصاد شهری عنوان می شود و می تواند حتی توسعه اقتصاد ملی را به دنبال داشته باشد.

افزایش حمل ونقل عمومی می تواند بر کاهش مصرف سوخت، کاهش آلودگی آب وهوا، اشتغال زایی، کاهش هدررفت زمان، رفع ترافیک شهری و بهبود الگوهای کاربری زمین نیز کمک کند. اینکه بگوییم حمل ونقل با توسعه پایدار شهری ارتباط مستقیمی دارد خلاف امر نیست و موضوع توسعه سیستم های حمل ونقل عمومی همچون توسعه اقتصادی و اجتماعی از مهم ترین ضروریات هر جامعه به حساب می آید. یکی از مهم ترین عوامل مؤثر بر پایدارشدن محیط زیست شهری و زیست پذیر شدن شهرها سیستم حمل ونقل شهری است که ضرورت دارد نسبت به توسعه این مهم و مدرن کردن وسایل حمل ونقل تلاش شود و بیش ازپیش فرهنگ سازی در خصوص توسعه حمل ونقل عمومی در دستور کار قرار بگیرد.

فلذا در تحقیق پیشرو، ابتدا مدیریت ریسک های پروژه با رویکرد توسعه پایدار مرور شده است، سپس بررسی تحلیلی عدم قطعیت های مطرح در پروژه، شناسایی و تعریف منشأها و علل وقوع ریسک ها در پروژه، ساختار شکست ریسک پروژه، مصادیق معیارهای ریسک در پروژه، تحلیل کیفی ریسک ها صورت پذیرفته است و درنهایت 10 ریسک برتر و تعیین زمان احتمالی وقوع ریسک، سازمان های ایجادکننده ریسک و هم چنین سازمان های در معرض ریسک معرفی می گردند.