عنوان تاثیر طبقات اجتماعی بر زیست پذیریی مجتمع های مسکونی با رویکرد رضایتمندی

عنوان تاثیر طبقات اجتماعی بر زیست پذیریی مجتمع های مسکونی با رویکرد رضایتمندی

امروزه آدمی بطور فطری موجود اجتماعی و نیازمند روابط ناشی از آن می باشد. مجتمع های مسکونی با توجه به ماهیت و کارکرد خود از عمومی ترین فضاهای مجتمع های زیستی در مقوله حفظ و توسعه ارتباطات اجتماعی محسوب می شوند. این در حالی است که در عصر جدید با گسترش شهرنشینی و دگردیسی نظام های سنتی، زندگی انسانها بیش از پیش به سمت خصوصی شدن سوق می یابد.

در مجتمع های مسکونی فضاهای عمومی بستربخش عمده ای از ارتباطات و تعاملات اجتماعی افراد می باشد. حضور مثبت افراد در اجتماع سطح تعاملات مثبت اجتماعی را بالا برده و سبب ارتقاء کیفیت زندگی در محیط از طریق تقویت حس تعاون و شهروندی می گردد. محیط کالبدی نیز در ارتباط با رفتارهای انسان امکانات بالقوه ای دارد. در این راستا، فضاهای عمومی مجتمع های مسکونی بعنوان محیطی که امکان حضور ساکنان درکنار یکدیگر را فراهم می کند، می تواند زمینه ساز ایجاد تعامل بین آنها شود.

پایداری اجتماعی در مجتمع های مسکونی، وضعیتی است که ساکنان از زندگی درخانه و مجتمع خود رضایت داشته باشند و از همسایگی با سایر ساکنان لذت برند. در این وضعیت، مجموعه شرایط زندگی به نحوی است که با گذشت زمان تعاملات اجتماعی بیش تر می شود و اکثریت ساکنان نسبت به محل زندگی خویش تعلق خاطر و دلبستگی می یابند. از آن جایی که محیط زندگی و طراحی معماری چهارچوبی است که در آن رفتارها، هنجارها، ارزش های اخلاقی و فعالیت های انسانی شکل می گیرد. صاحب نظران ارتباطات اجتماعی را نمودی از همین شکل زندگی می دانند . هدف بررسی تاثیر طبقات اجتماعی بر زیست پذیری مجتمع های مسکونی با رویکرد رضایتمندی ساکنین می باشد.