نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در تعلیم و تربیت

 نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در تعلیم و تربیت

هدف این پژوهش بررسی نقش فناوری اطلاعات در تعلیم و تربیت می باشد. این پژوهش در صدد پاسخ گویی به این سوال است آیا فناوری اطلاعات و ارتباطات تاثیری بر تعلیم و تربیت دارد؟ آیا فناوری اطلاعات و ارتباطات می تواند تعلیم و تربیت را به چالش می کشاند؟ آیا فناوری اطلاعات و ارتباطات می تواند اثرات مخرب و ناکام کننده بر تعلیم و تربیت داشته باشد؟ هدف اساسی تعلیم و تربیت، پرورش انسان کامل است. منظور از انسان کامل، انسانی فرهیخته، خلاق، متفکر، آزاد، خودتنظیم، اصولگرا، ارزشی و اجتماعی. از سوی دیگر، تربیت قرن بیست و یکم با تکیه بر فناوری اطلاعات و با شعار یادگیری مادام العمر، در تلاش برای تحقق انسانی است که در پرسش گری، تجدید نظر، تحلیل و اخذ معنا از اطلاعات برای رسیدن به مقاصد، توانایی دارد.

در عصر کنونی استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات باید جای خود را در نظام تعلیم و تربیت پیدا نماید و به عنوان یک اصل مهم، در برنامه ریزی آموزشی و برنامه ریزی درسی مدارس گنجانده شود. شیوه تعلیم و تربیت، در مدرسه های که مبتنی بر فناوری اطلاعات است، تغییر می یابد و معلم به عنوان آموزش دهنده و دانش آموزان به عنوان یادگیرنده های صرف نخواهند بود؛ به روز شدن امکانات آموزشی و تکنولوژی در عرصه تعلیم و تربیت یکی از فاکتورهای مهم در رسیدن به اهداف متعالی تعلیم و تربیت است. اما نباید از آسیب های فناوری اطلاعات در آموزش و تعلیم و تربیت غافل شد مهم ترین کار فرهنگ سازی و اطلاع رسانی و بینش کافی دادن به متعلم و متربی می باشد باید به هر دو گروه آموزش هایی متناسب با سطح فکری و اجتماعی آنان داده شود. استفاده از فناوری اطلاعات و امکانات رفاهی آموزشی باید متناسب به سطح نیاز دانش آموزان و تعلیم و تربیت باشد.