آموزش مهارت های زندگی جهت بهبود عملکرد تحصیلی و افزایش خود کارآمدی دانش آموزان

آموزش مهارت های زندگی جهت بهبود عملکرد تحصیلی  و افزایش خود کارآمدی دانش آموزان

آموزش مهم است، اما آموزش برای «حمایت از بهزیستی» از اهمیت بیشتری برخوردار است. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر عملکرد تحصیلی و خودکارامدی دانش اموزان دختر پایه ششم ابتدایی آموزش پرورش بهارستان یک بود. این پژوهش کاربردی بوده و از روش شبه آزمایشی پیش ازمون – پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری  این تحقیق دانش اموزان دختر پایه ششم ابتدایی بهارستان در سال تحصیلی 1398-1399  که در حدود 2377 نفر می باشد. حجم نمونه 50 دانش آموز دختر می باشد. همچنین آزمودنی ها به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای از نواحی بهارستان یک انتخاب شدند.

گروه آزمایش در معرض 10 جلسه آموزش مهارتهای زندگی(مهارت خودآگاهی، مهارت همدلی ، مهارت برقراری ارتباط موثر، مهارت کنترل خشم، مهارت حل مساله، مهارت رفتار قاطعانه، مدیریت استرس، مهارت تصمیم گیری، مهارت تفکر انتقادی، مهارت مدیریت هیجانات) قرار گرفت و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های پرسشنامه های عملکرد تحصیلی درتاج و همکاران(1383)، خودکارآمدی تحصیلی شرر(1982) استفاده شد. برای بررسی فرضیه های پژوهش از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد مقدار f برای خرده مولفه ی خودکارآمدپنداری 426/17، تاثیرات هیجانی 012/19،  برنامه ریزی 293/15، انگیزش 601/22 و نمره ی کل عملکرد تحصیلی 118/55 به دست آمد که در سطح 05/0 > p معنادار است. با این حال، خرده مولفه ی فقدان کنترل پیامد با مقدار 446/2 = f معنادار نبود. بنابراین می توان گفت که آموزش مهارتهای زندگی بر مولفه های عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر پایه ی ششم تاثیر دارد. همچنین مقدار f برای خرده مولفه ی میل به آغازگری رفتار 737/19، میل به گسترش تلاش برای کامل کردن تکلیف 648/39،  متفاوت در رویارویی با موانع سازی 735/30 و نمره ی کل خودکارآمدی 66/70 به دست آمد که در سطح 05/0 > p معنادار است. بنابراین می توان گفت که آموزش مهارتهای زندگی بر مولفه های خودکارآمدی دانش آموزان دختر پایه ی ششم تاثیر دارد.