بررسی آموزش مجازی

بررسی آموزش مجازی

آموزش مجازی به عنوان یکی از پیشرفت های نوظهور فناوری اطلاعات و ارتباطات ابزاری قدرتمند برای ارتقای کیفیت و کارایی آموزشی می باشد و در آن محتوای آموزشی با استفاده از روش های الکترونیکی (همچون فایل صوتی، ویدئو، ارتباط اینترنتی و تلفنی و …) به حضور دانشجو می رسد.آموزش مجازی خود به سه شکل یادگیری شخصی، یادگیری جمعی و کلاس های جمعی می باشد که با توجه به نیاز افراد انجام می پذیرد. آموزش مجازی مزایای خاص خودش از جمله به روز بودن، صرفه جویی در هزینه ها و ... را دارد. از معایب آموزش مجازی می توان به عدم ارتباط مستقیم، سرعت پایین اینترنت در برخی مناطق و عدم دسترسی به سیستم های رایانه ای و اینترنت در حال حاضر اشاره کرد.

جهت استفاده از هر سیستم فناوری نوین در امور آموزشی، لازم است شرایطی چون ایجاد زیرساخت های قوی فناوری، تدوین استانداردهای آموزشی لازم برای ارزیابی آموزشگران و دانشجویان، فرهنگ سازی مناسب و تغییر نگرش سنتی جامعه در امر آموزش، سرمایه گذاری و مشارکت دولت و بخش خصوصی در این زمینه فراهم شود. بسیاری از دانشگاه ها از آموزش مجازی بهره می برند و در واقع دانشگاه های مجازی مفهوم کلاس های سنتی را نیز تغییر داده اند. این دوره ها از طریق اینترنت و شبکه های وب ارایه می شوند و از نرم افزارهایی استفاده می کنند که امکان برقراری ارتباط را برای دانشجویان فراهم می سازند. در محیط جدید، نقش مربیان و اساتید عوض خواهد شد. آنها بیشتر نقش تسهیل گر و مربی یا طراحان آموزشی را ایفا خواهند کرد.