تاثیر آموزش سرزندگی تحصیلی بر خوشبینی تحصیلی و رضایت از محیط آموزشی و خودناتوان سازی تحصیلی
هدف پژوهش حاضر تاثیر آموزش سرزندگی تحصیلی بر خوشبینی تحصیلی، رضایت از محیط آموزشی و خودناتوان سازی تحصیلی در دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهرستان شهریار بود. طرح پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون –پس آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش، دانش آموزان دختردوره متوسطه شهرستان شهریار در سال تحصیلی 98-99 بود.و روش نمونه گیری در دسترس و تعداد افراد نمونه 20نفر بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دوگروه آزمایش وکنترل قرار گرفتند. و در دو نوبت پیش آزمون و پس آزمون از آنها آزمون گرفته شد.
ابزارپژوهش: پرسشنامه خود ناتوان سازی تحصیلی شوینگر و استینسمر پلستر (2011)، پرسشنامه خوشبینی تحصیلی اسچننموران و همکاران(2013)، پرسشنامه رضایت از محیط آموزشی (1392) بود. جهت تحلیل داده‌ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد با نرم افزار spss. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که آموزش سرزندگی تحصیلی بر خوشبینی تحصیلی و رضایت از محیط آموزشی(جز امکانات مدسه) و خودناتوان سازی تحصیلی در سطح معنی داری ۰۱/۰ تاثیر دارد. پیشنهاد می شود مدارس در طول دوره آموزش برای افزایش خوش بینی تحصیلی و کاهش خودناتوان سازی تحصیلی و همچنین رضایت بیشتر دانش اموزان نسبت به محیط های اموزشی مثل مدارس در روش تدریس خود به استفاده از مهارتهای سرزندگی مبادرت ورزند.