گسترش تصوف در هند

گسترش تصوف در هند (باتاملی برزندگانی نظام الدین اولیا چشتی 633 - 725 ه.ق)

تصوف باچهار گرایش مهم در هند (چشتیه.قادریه.سهروردیه.نقش بندیه) از جریانات مهم و تاثیرگذار در جلب و جذب هندوان به دین مبین اسلام بوده واین امر مهم میسور نبوده مگر از جهت عملی و وجود شخصیتهایی چون معین الدین چشتی ونظام الدین اولیا که نقش ارزشمندی راچه از جهت اخلاق عملی وچه از جهت پرورش شاگردان و نیز همنوایی وهمگرایی با جامعه آنروز هند ایفا کرده اند.نگارنده این سطور بر این است که گسترش تصوف در هند را با تاکید بر طریقت چشتیه که همان سلوک عرفانی نظام الدین اولیا است را با مروری بر بیوگرافی مختصری از این عارف بزرگ و با استفاده از روش کتابخانه ای دنبال کند.

آن چه اهمیت دارد روشی است این مبلغین فهیم و هوشمند پیش گرفته اند-روشی مسالمت جویانه ومبتنی بر محبت و انسان دوستی و برابری انچه به واقع شیوه پیامبر (ص)بوده-بی توجهی به مظاهر دنیوی، همراهی، هماهنگی و همنوایی با بومیان و یادگیری زبان آنان و اصل مهم تسامح و تساهل دینی که نتیجتا،سبب جذب قلوب و گرایش قلبی و درونی بومیان به اسلام شد. از دید نگارنده شیوه مذکو ر، یکی از بهترین شیوه های ترویج و تبلیغ دین اسلام، مبتنی و مطابق بر آیات و آموزه های انسان ساز اسلام می باشد.