اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر پیشرفت تحصیلی و سازگاری دانش آموزان

اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر پیشرفت تحصیلی و سازگاری دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر پیشرفت تحصیلی و سازگاری دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوره دوم شهر یزد بود. طرح پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوره دوم شهر یزد در سال تحصیلی 1397-1396 بود. به منظور اجرای پژوهش به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای 30 دانش آموز انتخاب گردید، سپس نمونه منتخب به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند.

گروه آزمایش طی 10 جلسه نود دقیقه ای تحت آموزش مهارت های مثبت اندیشی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه سازگاری سینها و سینگ (1993) بود. از معدل دانش آموزان برای سنجش پیشرفت تحصیلی آنها استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون های توصیفی و آزمون های استنباطی از جمله تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره استفاده گردید. نتایج نشان داد میانگین نمرات پیشرفت تحصیلی و سازگاری در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری داشت. به عبارت دیگر گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری را در نمرات پیشرفت تحصیلی و سازگاری بعد از دریافت آموزش نشان دادند. یافته ها حاکیست که آموزش مهارت های مثبت اندیشی عامل تاثیرگذار مهمی بر افزایش پیشرفت تحصیلی و بهبود سازگاری دانش آموزان است.